Ağlıyorsun ey insan! Ağlıyorsun ki insansın ve insansın ki ağlıyorsun. Lâkin sen ağlayınca geçer sanıyorsun, gâfil! Oysa ağlayınca geçmez de anlayınca geçer. Anlamıyorsun.
Olduğum yeri seviyorum,
geçtiğim yolları seviyorum;
sakinliğimi, telaşlarımı, pes etmeyen
yanıma yeri gelince eşlik eden
zarifçe vazgeçişlerimi seviyorum.