Ruh kendisini ancak karşıtlarda tanıyabilir. Ne olduğunu öğrenmek için, ne olmadığını deneyerek... O yüzden, sevgiyi tanımak için sevgisizligi, gücü öğrenmek için de güçsüzlügu denemeye ihtiyacı vardır.
İnsanın dünyadaki konumunun gücü onun gerçekliği kavrayış derecesine bağlıdır. Ne kadar az kavriyorsa o kadar kafası karışır ve dolayısıyla kendini güvensiz hissedip sırtını putlara dayayarak güvenceyi onlarda bulur. Gerçekliği ne kadar çok kavrarsa kendi ayakları üzerinde o kadar sağlam durur ve kendi iç benliğini varoluşunun merkezi kılar.