Kitabın incelemesine başlarken şunu belirtmek isterim; şayet Platon ve Aristo okumamışsanız bu kitabı okurken öncesinde en azından Platon’un “Devlet” eserini okumanızda fayda var. Bunu söylememin sebebi kitabın anlaşılmasında zorunlu olmasa da Farabi eserini yazarken öncelikle bu iki kişiden çok etkilenmiş ve felsefesinin temelinde “Devlet” kitabından kalma eserler bulunmakta olması sebebiyle okumayı daha keyifli hale getireceği kanaatindeyim. Okuyacak olanlar için kitabın dilinin ağır ve anlaşılması zor olduğunu belirtmek istiyorum.
Kitap esas olarak 4 bölümden oluşuyor; bölümlerde ayrı ayrı olarak teorik ilimlerin neyi ifade ettiği, insanların mutlu olabilmeleri için teorik erdem, fikri erdem, ahlaki erdem ve pratik sanatlar olarak tanımladığı hususlardaki fikirleri ve ilişkileri, siyasi ilimlerin ve kişilerin vasıflarını son olarak da felsefe ilmini mevcut şartlar içinde güzel bir şekilde değerlendiriyor.
Kitabın şu yerinin önemli olduğunu düşünüyorum; Kitapta Ortaçağ döneminde din üzerine olan bir yönetim anlayışı ile insanlığın ediniminden gelen yönetimin karşılaştırmalarını aynı zamanlarda benzerlikleri iyi şekilde ele alınmış. Hem İslami coğrafyada hem de evrensel nitelikte dönemi itibariyle ihtiyaç dahilinde çok gerekli bir husus olması sebebiyle Farabi’nin bu inceleme, fikir beyanları ve yazıları döneme dair yönlendirici derecede etkili ve önemlidir.