Aslında her şey , gerçekte o kadar zengin olmadıkları halde zenginlere benzemek isteyen , bu yüzden de ancak birbirilerine benzeyebilen insanlarınki gibiydi.
Sayfa 26
arkadaşlarıyla söyleşiler , birlikte yenilen yemekler ya da vist partileri bütün hayatını dolduruyordu.Böylece İvan İliç hayatını tam olması gerektiği gibi hoşluklarla , inceliklerle dolu geçtiği kansındaydı.
Sayfa 22
Evlilik hayatından tüm beklentisi ev yemeği , ev kadını (ve elbette onunla paylaşacağı yatak) , ama özellikle toplumun dayattığı o geleneksel görüntüydü.Bunların ötesinde tek istediği neşe ve hoşluktu , bunları bulabildiğinde kendini mutlu hissediyor , dirençle . dırdırla karşılaştığındaysa , hemen işini merkeze alarak yarattığı özel dünyaya çekiliyor ve kendini mutlu hiss edecek olan hoşluğu , neşeyi burda buluyordu.
Sayfa 21
Okur Takip Önerileri
''Üç gün boyunca gece gündüz acılar içinde kıvranmak , sonra da ölüm...Bu her an benim de başıma gele bilir '' diye düşünüp dehşete kapıldı.Ama hemen sonra nasıl olduğunu kendi de anlamadan , tüm bunların onun değil İvan İliçin başına geldiği , kendisinin başına asla böyle şeyler gelmeyeceği , gelemeyeceği...böyle düşünmenin kendine eziyetten başka bir şey olmadığı , bunu Şvartzın yüz ifadesinin de apaçık kanıtladığı...şeklindeki bildik , olağan düşünceleri yardımına yetişti...
Ölüm İvan İliçe özgü bir olgu , bir tek onun yaşayacağı bir şeymiş , kendisini hiç ilgilendirmiyormuş gibi.
Sayfa 9
Bu ölüm geride kalanlarda bir yandan memuriyetle ilgili olası bir yükselme , yer değiştirme hesaplarına yol açarken , bir yandan da ölenin yakın bir dost olduğu durumlarda hemen hep olduğu gibi ''ölen ben değilim o '' duygusundan kaynaklanan bir sevin, de yaratmıştı.
Sayfa 1
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Bir kitap okudu
O yaşayışımın gecesinde bana kılavuz olan bir yıldızdı...
Sayfa 435
Bir kez kitabın birinde okumuştum , yaşamın hiç bir anlamı yokmuş . Bunu birdenbire anladım ! Ben bu yaşamın ne demek olduğunu pek iyi biliyorum.İnsanda bir takım düşünceler var.Karmakarışık , tıpkı çobansız koyun sürüsü gibi.Şurada burada dolaşıyor.Hiç bir şey yok , onları bir araya toplayacak hiçbir kimse yok.Ne yapılacağını da kimse bilmiyor.İşte anlamsız denilen yaşayış bu ! Ben bu yaşayıştan kaçmak . arkaya bile bakmadan uzaklaşmak istiyorum.Bu kadarcık olsun yaşamı anlamış olan ne mutsuzdur...
Sayfa 400