Ayaklarımı yerden kestiler, yok bu sefer gerçekten kestiler, durmaları için yalvardım ağladım hatta dinlemediler. Onlara hiç birşey yapmamıştım ki, annem yemek için birşeyler aramaya çıkmıştı bende kendi kendime oynuyordum hiç birine karşı koyamadım hem yavruyum daha nasıl karşı çıkıyım ki. Öldüğümde cennete gidermiyim bilmiyorum ama bende bebek olduğum için bir şansım vardır herhalde. Muhtemelen annemin hâlâ haberi yok, yemeği getirdiğinde bulamayınca çok kızıcak biliyorum, ama hoşcakal anne, umarım insanlardan uzak kalabilirsin, umarım insanlara rağmen hayatta kalabilirsin...