Yazarımız Nikos KAZANCAKİS, eserin önsözünde ruhunda en çok iz bırakan insanları belirtmiş; Homeros, Buda, Bergson, Nietzsche ve Zorba.
"... Zorba ise, hayatı sevmeyi ve ölümden korkmamayı öğretmiştir bana!" diyerek romanının özünü ve Aleksi ZORBA'yı takdim etmiş biz okurlarına.
"Tam ve namuslu düşünceler, sessizlik, ihtiyarlık ve dişsizlik ister. Dişsiz olduğun zaman: "Ayıp çocuklar, ısırmayın!" demek kolaydır. Ama, otuz dişin olunca ..."
"İnsanları rahat bırak patron, gözlerini açma! Çünkü açarsan ne görürler? Ellerinin körünü! Onun için bırak, kapalı kalsınlar da hayal göre dursunlar!"
"Vatandan kurtuldum, papazlardan kurtuldum, paradan kurtuldum; silkiniyorum. Silkindikçe de hafifliyorum. Nasıl söyleyeyim sana? Kurtuluyor, insan oluyorum."
"Dünyayı bugünkü durumuna getiren nedir, bilir misin? Yarım işler, yarım konuşmalar, yarım günahlar, yarım iyiliklerdir..."
"Hayır, özgür değilsin. Senin bağlı bulunduğun ip, öbür insanlarınkinden biraz daha uzun; hepsi bu kadar! Senin patron, uzun ipin var, gidip geliyor, kendini özgür sanıyorsun. İpi koparmadın mıydı da..."