Duman karası tekrar paylaştı.
Gördüğüm en güzel yüzdü sanırım; şaşkın bakışları, gülümseyişi, muntazam dişleri, çocuksu mahzunluğu saçlarıyla oynarken gözlerini kapatması, dizlerimde çocuk gibi uysallaşması... Hiç olmadığım kadar huzurluydum. Neden bilmiyorum, kendimi güvende hissediyordum. Kirpliği yanağına düşmüştü, "Dilek tut," dedim. "Hep yanımda kal," dedi. En güzel yerlerde film biter ya, sonrası mühim değildir, artık kahramanlar yorulmuştur ve huzur içinde bir "Son" yazısı yazar. Ben eğer bir film olsaydım, bu sahnede biterdim: Pekmez dizlerimde, ellerim saçlarında, TV izlerken. Sonrası yok, öncesi mühim değil. Her şey burada bitsin. 'Son' yazısı yazarak, blur'a dönsün sahne.
Sonra sordum "Hangi yanağın?" diye, "Sol" dedi, ama kirpik sağındaydı.
Sayfa 112Kitabı okudu
Duman karası tekrar paylaştı.
Ayrıca benim içinde daha yaşamam gereken çok şey var,gitmediğim ülkeler,okumadığım kitaplar...Daha içmediğim şaraplar,sarhoş olmadığım deniz kıyıları var. Keşfedilmeyi bekleyen,benliğime biraz daha şey katıp beni büyütecek bir dünya var dışarıda. Ve ben bu hakkımı evde ağlayarak kullanıyorum. Gerçekten yazık bana! Silkelenmem lazım.
Sayfa 39Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Duman karası tekrar paylaştı.
- Atomu parçalayabilirim, ağzını yüzünü kırarım o atomun. Bi' vururum bi' hafta bulanık sıçar. Ama önyargılara bi' bok yapamam demiş enişten.
- Hangi enişten?
- Senin topal enişten yalelli ya Allah...
Sayfa 94
