Bazen hayat berbattır ve hepimizin bu gerçekliğe uyum sağlaması gerekir. Nasıl mı? Sadece taleplerde bulunmak yerine hayatı daha iyi hale getirecek şartları oluşturarak.
Hepimiz gücümüzü birinin ya da bir şeyin zararına kanıtlamayı sevmez miyiz? İnsanların en güçsüzü olan yumurcak, hava buz gibi olduğunda tüm kapıları çalar ya da henüz yepyeni bir anıta tırmanıp oraya ismini yazar.
Belki de her şeyi, her şeye gerçek bir alçakgönüllülükle, zaaflarıyla ya da kayıtsızlıkla katlanan birinin sırtına yüklemek, insan doğasının ayrılmaz bir parçasıdır.
Fakat mutluluk ve neşe insanı nasıl da güzelleştiriyor! Yürek sevgiyle nasıl da kaynıyor! Sanki kendi yüreğini alıp başkasının yüreğine dökmek istiyorsun. Mutluluk nasıl da bulaşıcı!