Kelimelerle çok dikkatli olmalıyız. Mesela, bir cümleyi hiç, emir kipiyle sonlandırmamalıyız. Karşıdaki kim olursa olsun. Bir çalışan ya da bir çocuk. ‘Şunu getir, bunu yap’ dememeliyiz. Bu cümleler, bıçak gibi sivridir. Elden ele yavaşça verilse bile, kesebilir, tehlikelidir. Getirir misin, yapar mısın yeterlidir mesela. İşimiz görülür. Kimse kipinden, tipinden rahatsız olmaz. Bir rica gibidir. Yapan, iyilik etme peşine düşer. Bize iyisi döner.