Alev karşısındaki saygının gerçek temeli şudur: Çocuk elini ateşe yaklaştırırsa, babası parmaklarının üstüne cetveli indirir. Ateş daha yakmadan vurur.
Ayaklarının altından kayıp gidiyor yaşam. Yabancı yüzlerdeki tanıdıklığı ararken tanıdık yüzlerdeki yabancılığı fark ediyorsun. Yerlisi olamıyorsun hiçbir devinimin. Bedenini sıyırıyorsun her sabah yataktan, ruhunu yerinden bir milim oynatamıyorsun.
Kimse gelip bize nasıl yaşamak istediğimizi sormuyor. Hayatın bize sunduğu imkanlar dâhilinde, bizim için, bize sorulmadan belirlenmiş sınırların içinde yaşayıp gidiyoruz işte. Kendimiz sandığımız kişiyi bile koşullar oluşturuyor esasında.
Herkesin uyuduğu bir evde uyanık olmak, uyuyamayan için sorundur. Hareket alanı kısıtlanır, ses çıkarmamak için hassasiyet göstermek gerekir. Kimsenin hiçbir şey düşünmediği yerde ise düşünüyor olmak aynı etkiyi yaratıyor.