“Çağlar’ın en iyisiydi… En kötüsü de. Akıl çağı olduğu kadar, budalalık çağıydı. İnanç çağıydı aynı zamanda ama inkâr çağıydı da. Bir yandan aydınlık, bir yandan da karanlık bir mevsim yaşanıyordu. Umudun baharı, karamsarlığın kışıydı. Her şeyimiz vardı ama hiçbir şeyimiz yoktu. Hepimiz doğruca cennete gidiyorduk ama hepimiz cehenneme de gidiyorduk.”