Ceren
@Ceren_solaklar
Carpe diem
'seina la ton'
𖦹 ༘⋆𓇼ִ ࣪𖤐⋆｡⋆｡°✩✮⋆˙
38 okur puanı
Ekim 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
"Biliyor musun, insan üzgün olduğu zaman gün batımını çok sever."
"Güneşin battığını kırk üç kez seyrettiğin gün çok üzgündün demek ki?"
Dişlerimiz olduğu için ısırıyoruz.
Bu yüzden bu kadar vahşiyiz...
Gözlerimiz olduğu için hayran kalıyoruz.
Bu yüzden bu kadar âşığız...
Okur Takip Önerileri
Başka biri nasıl sevilir bilmiyorum
Hangi şehre gidilir yalnız başına?
Hangi şarkı dinlenir senle duymayınca?
Kiminle çay içilir?
En güzel sözlerin altı kim için çizilir?
Kimin kokusu saklanır?
Hangi hayal hediye edilir?
Hangi gözde görülür o çiçek yaprağı kirpiklerin?
Nasıl anlatılır gülüşünün sesi?
Adının güzelliğine hangi alfabede rastlanır?
Senin bakışın hangi şiire benzer?
Kime uyur, dokunur,sarılır bu kalp?
Hangi insanda rastlanır sana?
Gel ve anlat...
Senden başkası nasıl sevilir?
Bilmiyorum ben...
Rauf & Faik – я люблю тебя
Kendime yakın gördüğüm şarkılar vardı
Tekrar tekrar dinledim.
Bazı cümleler vardı tekrar tekrar okudum.
Defalarca baktığım fotoğraflar vardı benim.
Bilmem kaç bin defa geri sardığım filmler.
Anlamadığım için değildi bu tekrarlamalar.
Fazla iyi anlatıyorlardı, fazla yakındılar.
Durmadan ölüyorum yaşayabilmek için- belki de bütün psikanalizi tersine çevirmek gerek; yaşamın saçmalığı rüyalarınkinden kat kat fazla, ve zamanın hızı, tehlike getiriyor, başka değil. Bunca ses arasında duyulan, bir tehlike sireninin sesi; şu, herkes için çalan... Bir yerden gelip bir yere gitmemek, asıl asılsızlık bu. Kendim hariç herşeye uzağım, ve çok kişiyi öldürdüm; kafam, cinayetlerle dolu.
Tüketmek gerek anlamları-ama üretmek ve tüketmek... Yok etmek- ama var edip sonra yok etmek... Güneşi suçluyorum- söndürmek gerek bu boş yangını.
Bana en uzak yerlerdeyim çoğu zaman- sonsuz yaşamın içindeki düzelmeyen kambur... Benim gökyüzüm delinmedi; delinen ,anlar ve zihnimin saydamlığı.
Sayfa 86 - Cenaze1: ölüler konuşamaz Farazi,Kayra
Tek başına~Ayten Alpman
Uzun zamandır hasret kaldım yüzüne
Muhtacım inan senin bir tek sözüne
Yalvarsam ağlasam kapansam dizine
Döner miyiz yine eski günlere?
Kim için yaşayabilirim, hangi gaye için? Neyi arayacağım? Ne için savaşacağım? Neyin rüyasını göreceğim? Hayatın çiçekleri döküldü, sade dikenledi kaldı.
Belki de bizim gibilerin elinde kalan son şey, salakça bir umut.
Çok zaman başkaları üstünde deneyler yaptığımızı sandığımız sırada, gerçekte kendi üzerimizde deneyler yapıyorduk.
Sayfa 79
Friedrich Nietzsche
"Büyük ve imkansız olanın peşinde koşarken yok olmaktan daha iyi bir yaşam amacı düşünemiyorum"
Bir kitabı yarım bıraktı
Çünkü Oğuz Atay'ı da okudum, seni de tanıdım...
Diyebilirsin ki bir insanı fotoğraflarından ve hakkındaki haberlerden ne kadar tanıyabilirsin? Haklısın belki de çok az... O zaman şöyle demeliyim... Seni az tanıyorum... Az...
Sen de fark ettin mi? Az dediğin küçük bir kelime. Sadece A ve Z. Sadece 2 harf. Ama aralarında koca bir alfabe var. O alfabeyle yazılmış onbinlerce kelime ve yüzbinlerce cümle var. Sana söylemek isteyip de yazamadığım sözler bile o iki harfin arasında. Biri Başlangıç, diğeri son. Ama sanki birbirleri için yaratılmışlar. Yan yana gelip de birlikte okunmak için. Aralarındaki her harfi teker teker aşıp birbirlerine kavuşmuş gibiler. Senin ve benim gibi.
Bu yüzden, belki de, az çoktan fazladır. Belki de az, hayat ve ölüm kadardır! Belki de, seni az tanıyorumi demek, seni kendimden çok biliyorum demektir. Bilmesem de öğrenmek için her şeyi yaparım demektir. Belki de az her şey demektir. Ve Belki de benim sana söyleyebileceğim tek şeydir.
Sayfa 349
