Kafka'dan etkilenmiş bir grup yazarın 'Kafkaesk' olarak sıfatlandırılan öykülerini zevkle okudum. Kafka metinlerini okur gibi okurken kısacık ömründe yazdıklarıyla edebiyat dünyasında devrim yaratan bu yazarın yaşamı bu kadar çabuk sonlanmasaydı insanlığa kimbilir daha neler kazandırırdı diye düşünmeden edemiyorsunuz.
Su gibi okunup bitiveriyor. Zaten bir novella olarak tanıtımı yapılmış. Ercan Kesal'ın her zamanki duru, hüzünlü ve yer yer mizahi tarzıyla özyaşamından da kesitler içeren ve ön planda bu ülkenin siyaset lağımını taşladığı güzel bir eser olmuş.
Tavsiye ediyorum...
Konudan koptum. Yeni karakterler çıktıkça olay örgüsü de karıştı ne yazık ki. Yüzüncü sayfadan başa dönmek, önsözü tekrar okumak zorunda kaldım. Notlar alarak konuyu daha anlaşılır hale getirebildim. Rus klasiklerinde hep yaşadığım bir durum bu... Savaş ve Barış'ta da aynısı olmuştu.
İlk kitabı Sapıens'in özeti neredeyse kitabın yarısını kaplamış. 200. sayfadan başlansa bile anlaşılabilir. Gelecek icin yazdıkları bugün ütopik gelebilir ama olmaz diyemiyorum.
Cengiz Aytmatov'un okuduğum üçüncü kitabı. İlk 50 sayfadan sardı ve öyle de gidecek. Kendi topraklarının Yaşar Kemal'idir Aytmatov... Diğer eserlerini de okuyacağım inşallah.
