Ta uzaktan Küçük Prens’i görür görmez bağırdı: “Ah! İşte bir hayranım beni ziyarete geliyor!” Çünkü kendini beğenmiş insanlara göre herkes onlara hayrandır.
Kocaman pencereden dışarıdaki manzaraya baktım ve ıslak dalların dansını izledim. Nasıl anlatabilirdim? Konuşma cihazına baktım ve yavaşça yazdım, “Diğer çocuklar gibi olmak istiyorum.”
“Yani acımasız, sahte ve düşüncesiz olmak mı istiyorsun?”
Kızgın yüzüne baktım ve gözlerimi kaçırdım.
“Hayır. Normal.”
Sayfa 242
Okur Takip Önerileri
“Ama bazen öyle anlar olur ki, hiçbir şeyin değeri kalmaz. Bu duyguyu herkes bilir.”
Sayfa 62Kitabı okudu
Kadın, içi çocukken ölmüş olsa da çok yaşamak talihsizliğine uğradı.”
Kendini yargılamak, bir başkasını yargılamaktan çok daha zordur. Eğer kendini iyi bir şekilde yargılamayı başarırsan bu, senin gerçek bir bilge olduğunu gösterir
“Sana bu adı kim taktı?”
“Ben kendim” dedi Momo.
“Sen kendin mi taktın?”
“Evet.”
“Ne zaman doğdun?”
Momo biraz düşündü ve sonra dedi ki: Hatırladığım kadarıyla ben hep vardım.”
Sayfa 16Kitabı okudu
Denizin kokusu öyle hoşuna gitti ki, onu günün birinde saf ve katışıksız olarak ve içinde boğulabileceği kadar çok ele geçirmeyi diledi.”
Bir insan; milyonlarca yıldızın yalnız bir tanesinde filizlenen bir çiçeği sevecek olursa, yıldızlara bakması onu mutlu etmeye yeter
Bak Momo” derdi, “ne oluyor, biliyor musun? Bazen önüme upuzun bir cadde çıkıyor. Öyle uzun ki, insan sonu gelmez sanıyor… İnsan caddenin tamamına bakıp hemen bir karara varmamalı. Her zaman adım adım ilerlemeli. Sürekli olarak bir adım sonrasını düşünmeli, bir adım, sonra derin bir nefes, sonra bir süpürge. İşte o zaman hayat zevkli olur. Önemli olan işini iyi yapmaktır. Öyle de olmalı… Bir de bakarsın ki, adım adım bütün yolu bitirmişsin. Nasıl olduğunu anlamadan ve yorulmadan.”
Sayfa 42Kitabı okudu
Kazanan takımda olmak okuldaki hayatını nasıl değiştirecek?”
Bunun iyi bir soru olduğunu düşündüm. “Pek değiştirmeyecek.” diye itiraf ettim. Sonra ben doğru kelimeleri yazmaya çalışırken muhabir bir süre bekledi. “Belki çocuklar benimle daha çok konuşur.”
Sayfa 197
Sana bu adı kim taktı?”
“Ben kendim” dedi Momo.
“Sen kendin mi taktın?”
“Evet.”
“Ne zaman doğdun?”
Momo biraz düşündü ve sonra dedi ki: Hatırladığım kadarıyla ben hep vardım.”
Aklımın içinde öyle çok şey var ki. Söyleyecek çok şeyim ama yazacak tek bir parmağım var.
Sanırım en başından başlayacağım…
Kelimeler.
Etrafım binlerce kelimeyle çevrili. Belki de milyonlarca.
Sayfa 254
Büyükler hiçbir şeyi asla kendi başlarına anlayamıyorlar; onlara her şeyi açıklayıp durmaksa, çocuklar için gerçekten çok yorucu…
"Hayatta en tehlikeli şey, gerçekleşmemiş hayallerdir"