Nefs-i emmâre ve onun esiri ben meydanda bulunuyorduk. Aşk, ejderhasını bize doğru çevirdi. Gayet lâtif ve lâubâli tavırla:
-Ey emmâre! Bana da karşı duracak mısın? dedi.
Emmâre, ona karşı büyük bir hürmet göstererek filden yere indi. Aşkın önünde diz çöktü.
-Sen, herkesin olduğu gibi benim de efendim, velinimetimsin. Aczimi ilan ederek, işte sana secde ediyorum, dedi.