Evet doğru seviyoruz onları.Sonsuz,desteksiz bir aşkla seviyoruz halkımızı;mutsuz bir aşkla, ondan uzakta kendi köşemizde inançlarımız içinde yitip gitmiş yaşıyoruz.Peki o halkımız seviyor mu bizleri ? Bizim kendisini sevdiğimizden haberi var mı ? Halk susuyor ! Bu ne sessizlik böyle bu ne sessizlik ?
Sayfa 55Kitabı okudu
Haksızlığı dile getirmenin yetmediğini anladım.Haksızlıkla savaş için yaşamı feda etmek gerekiyor.
Sayfa 20Kitabı okudu
Yoksulluğu, adaletsizliği kökünden silmek, eşitliğin,insancılığın,sevginin güneşli ülkesini kurmak için kendilerini kurban eden eylem içinde de mutsuz ve umutsuz binlerce genç yürekten birkaçının öyküsüdür doğrular...
Sayfa 7Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Doğrular haksızlıkların, düzensizliklerin at oynattığı bir toplumda insanın kendi kendisi olmak güçlüğünün giderek olanaksızlığının yaşanmış bir belgesi diye başlamak istedim.
Sayfa 5Kitabı okudu
Peki, Tanrı Baba Nedir veya Kimdir ?
Onu hiç kimse görmedi.
Belki de yoktur.
Eğer yoksa bile, insanoğlu onu icat etmek zorundaydı.
Bazen kalabalıkların ortasında, tek başına kaldığımız vakitlerdekinden fazla yalnız değil miyiz?
Dışarda yaşamaktan korkuyorum.
Kendi kendime karşı çok borçlandım. Kendime vaadettiğim şeyleri yapamazsam utancımdan aynaya bakamayacağım.
“Dört duvar arasında.
Bir şey ümit etmemenin rahatlığından başka barınacak ruhî bir köşem kalmamıştı.
Denizde, dalgalar arasında boğulacağını anladıktan sonra hiçbir hareket yapmayarak kendilerini suya salıverenler ve felâketi bir an evvel isteyenler gibi kendimi bırakmıştım.
Az ümit edip çok elde etmek hayatın hakikî sırrıdır.”
Hakikati seviniz, o da sizi sever; hakikati arayınız, o da sizi arar ve üstüne yalan Çin setleri gibi kalın duvarlar örsün, altında kalan hakikat bir ince iniltiyle, bir hafif rüzgâr dalgasıyla, herhangi bir küçük işaretle mevcudiyetini bildirir: “Buradayım!” der.
Kendimi çok sevdiğim an, kendime çok acıdığım an.
Beni yalnız bu koruyor: Bu aşk, bu merhamet.
Unutulmuş geçmişin bütün mutlu veya üzüntülü görüntüleri ruhumuzda toplanır... Önceden yaşanmış tecrübeleri ve zevkleri tekrar yaşarız... Küçük kibirlerimizi veya oyunlarımızı hatırlarız... Kendimize şunu açıklarız: 'Bu ben değilim! Ben hiç bu kadar pervasız olmadım, emin ol!'...
Sevmeyi ve sevilmeyi o kadar istiyordum ki...