Seneca; ben kimseyle tanıştığıma bu kadar memnun olmamıştım. Birkaç ay önce göz kırptın bana, henüz bugün buluşabildim seninle. Anlamak ve anlaşılmak hazların en kutsalı sanırım . Aynı yolda yürümemiş olmamız imkansız . 2 bin yıl girmesiyse aramıza, inanılır gibi değil. Tam bunlar geçerken aklımdan yine kesişti cümlelerimiz: "Başkalarının çabasıyla karanlıktan aydınlığa çıkmış en güzel şeylere yönlendiriliriz, hiçbir çağla ilgili bize bir yasak konmaz, hepsini kabul ediliriz ve ruh yüceliğimiz sayesinde insani zayıflığın dar sınırlarını aşmamız mümkün olursa, içinde de ulaşabileceğimiz zaman genişler. Sokrates'le tartışmak, Carneades'le kuşku duymak, Epicurus'la huzur bulmak, Stoacılarla insan doğasınına üstün gelmek, Kiniklerle de onu aşmak mümkündür. Nesnelerin doğası her çağda paylaşım içinde olmamıza izin verirken, niçin kısa ve tükenmeye yazgılı olan zamanın bu aralığından vazgeçmeyelim ve kendimizi zamanın daha iyi insanlarla paylaştığımız, devasa ve ebedi olan kısmına tümüyle vermeyelim?"
