İnsanımız "toprak" denince nasil ve neden bu kadar kutsallastiriliyor diye çokça düşünürdüm. Ancak toprak insanın evi demekmis, canı demekmiş. Zorlu mücadeleler vererek hayata tutunmaya çalışan bir ailenin öyküsü. Kitabı okurken sık sık göç etmek zorunda kalan bir lokma ekmek için bile nasıl mücadele etmek zorunda olduklarını hissederek ve onlarla bu mücadelede berabermisssiniz gibi hissediyorsunuz. En çok aklıma mülteciler geldi. Ülkelerini savaş nedeniyle,yoksulluk nedeniyle terk etmek zorunda bırakılan onca insan geldi. Ve en üzücü olan ise ailenin de konakladığı devlet kampı olarak geçen ve anlatılan harika alan... düşünsenize o kadar yokluk ve beklentisizlik var ki. Sıcak suyun varlığı, iki güzel söz ve insani davranış pahabicilemez görülmüş... kitabın sonu konusunda bence verilen mücadele sırasında verilen onca kayıba rağmen yazar kitabın sonunu her ne kadar anlamlı ve ölüm olmaksızın bitirmeye çalışmış olsa da eminiz ki onlar da en yakın zamanda açlık nedeniyle o istenmeyen sona ulaşacaklar... 8/10
