Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Ebru
Ebru
@EbruDmrkn
14 Şubat
279 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Okurken tek kelimesini kaçırırsam bu kitabı anlayamam düşüncesiyle okuduğum için başta yordu beni ama bu yorgunluğa kesinlikle değdi.
Camus'un diğer kitaplarından biraz farklı, her öykü bir romanın girişi gibi, bu girişte hem gelişme hem son var birden öykü bitiyor, tek tek şahane romanlar olabilirdi aslında.
Öykülerin kimisinde büyülü soyut
Bu kitabı biraz kötülersem empati yoksunu olur muyum acaba? bir miktar kandırılmış hissediyorum hani zalımların dünyası incelenecekti.
Kötülüğün Anatomisi çarpıcı bir isim karşıma seri katiller çıkacak diye Mindhunter dizisinin Holden'i gibi heyecanlıydım ama yazar empati konusuna kilitlenip kaldı.
Empatinin bilimsel olarak beyinde yapılan çalışmalar sonucu kanıtlanabilir bir olgu olduğunu yokluğunun ise psikopatlık ve narsistlik dahil bir çok kişilik bozukluğuna yol açtığına değinerek ilerledi, bazı kısımlar çok teknik ilerliyor formüllerin içinden çıkmaya çalışırken sinapsları sincaplar olarak okuyunca bir müddet ara verip bir hava aldım.
Kitapta en çok ilgimi çeken Asperger sendromlu bireylerin hikayesi ve hastalığın neden olduğu sosyal bozukluklar oldu, bazı örneklerini ekranlarda vs görüp düzlüğü sempati yaratan insanların sosyal ortamlarda ciddi problemler yaşadığını öğrendim ki bilmiyordum o derece olduğunu .
Kitap genel olarak empati- empati yoksunluğu ve borderline üzerine ilerliyor terapi seansları ve kişi hikayeleriyle de konular destekleniyor.
Seri katilleri ve kötü insanları çat diye tanıyabilme imkani sunan şifreleri bekliyordum ama tam olmadı.
Kitabın sonunda yetişkinler ve çocuklar için iki ayrı EQ testi var. Okuduklarımı biraz sindirince tedirgince testi uyguladım kendimi çok empatik biri sanıyordum umarım puanlama hatalıdır üzdü biraz.
Sonuç itibariyle kötülük, genler, empati vb insan psikolojisine ait şeyler ilginizi çekiyorsa ve onedio testlerini cevaplamadan geçemiyorsanız keyifle okunacak bir kitap.
Zamansız biraz büyülü bir kitap, günlük hayatın koşuşturması bitip elime aldığımda yumuşak bir bulutun üzerinde seyahat ediyormuşum gibi okudum.
Ne anlattı bana Zamansız, öncelikle güldürdü, aşkını hep bir dram olarak yaşayan biz fanilere aşkın aslında çok katmanlı müthiş bir sunumunu yaptı, aşkın insanı hem daha zeki hem daha mutlu ve komik yaptığına inanıyordum, okurken o ayakları yerden kesen duygu sarıyor insanı, hüznün içinde kımıl kımıl bir hareket, durmayan bir iç ses, keyifli, sorgulayan, aşık ama teslim de olmayan bir anlatım, masal gibi, sonra birden gerçeğe temas ediyor yakalamaya çalışıyor ve kaptırıp gidiyorsun.
Hani hüzün yakana yapışmıştır dünyanın anlamsızlığını vs. sorgulaya sorgulaya yürüyorsundur sonra yanından geçen arabadan bir çocuk dil çıkarır, büyü bozulur varoluşsal sorgulama yerle bir olur, gülersin, o hüzün yerini hafifliğe bırakır, okurken sürekli o hüzün ve dil çıkarma arasında dolanıp durdum.
Kitabın akışında her şey var; hüzün de, erotizm de, öfke de, teslimiyet de, bu kitabın bir rengi olsa şarap kızılı ve kırık beyaz olurdu sanırım.
“Bir dil kurmalıyız, sadece âşık olmak için değil yaşamak için de, sevişmek için de, dolunayı izlemek, parmaklarımızla dişlerimizi sökmek için de"
Bu cümleyi çok sevdim, bu dilin kurulabilmesinin ne kadar zor olduğunu kurulduğunda ise ne kadar büyük bir keyif olduğunu hatırlattığı için sanırım.
Yılanbalığı ve Gelinciğin aşkıyla tüm mış gibi aşklara meydan okumuş Latife Tekin.
Masalın gerçeğe değdiği, kahramanların sürekli yer değiştirdiği, sesin kime ait olduğunu kestiremediğim ama sesini sevdiğim bir kitap oldu Zamansız.
Okur Takip Önerileri
Karşı Pencere
Kitabı bitirince kalkıp pencereden görünen karşı daireye baktım, yarı açık perdeden görünen yaşlıca bir çift mutfak masasında oturmuş birşeyler içiyorlardı.
Gün akıyordu diğer tarafta, herşey aşırı normal, marketten dönenler, soğukta hızlıca yürüyüş yapanlar, arabalar, saçma bir dinginlik, sıcak bir evin içinde öylece bakıyorum tıpkı Profesör
Bu ara çok bilmediğim kısa öykü kitaplarını okuduğum kitapların arasına atarak ilerliyorum bu ikinci öykü kitabım ama dev bir iç daralması yaşattı bana.
Kötü bir kitap değil kesinlikle, güzel de anlatılıyor ama derinliğini bir türlü yakalayamadım öykülerin, belki yoktur öyle bir derinlik belki düz anlatmak istemiştir dedim ama içime sinmedi bir
7-8 yaşlarında, yüzüstü yatmış şehir dışına çıkmış annemle babamın dönüş ânının hayalini kuruyordum, halam aniden içeri girip beni yerimden sıçratınca, üzerine atlamış hayalimi bozdun diye kavga çıkartmıştım.
Halam güldükçe daha çok öfkelendiğimi hatırlıyorum, çünkü hayal kurarken başlangıç noktasından itibaren adım adım bir kurgu örmüştüm benim
Anlara anın içindeki ayrıntılara müptelâlaysanız bu kitaptan inanılmaz zevk alabilirsiniz.
Genazino anları anlatmış ve minik ayrıntıları, kitap boyunca bir parkta oturmuş insan hikayeleri izliyor gibi hissettim.
Dram yok kasvet yok, ama bir cümle kuruyor o anda boğaza bir şey oturuyor yutulmuyor o cümle.
" Yaşlılığımda beni kim güldürecek?
"Issız bir adaya düşerseniz yanınıza alacağınız üç şeyi nedir?" Bu soru lise yıllarında elden ele dolaşan hatıra defterlerinin olmazsa olmaz sorusuydu bu soruya verilen cevaplarla insan karekteri üzerine analizler bile yapılabilir.
Tabi o zamanlar Robinson Cruz'u yeni okumuş olduğumuz ve işin psikolojisinden çok teknik detaylarıyla
Bir Zamanlar Rusya
Bozkır eğer dile gelip kendini anlatabilseydi belki hislerini bu kadar güzel ifade edemezdi.
Betimleme hastası bir insan olarak okurken inanılmaz zevk alarak okudum.
Neşet Ertaş' ın arka fona eşlik ettiği, sigara dumanının içeride kalın bir bulut oluşturduğu bir taşra otobüsünde, alnımı cama dayamış sarsılarak ilerlerken, midem bulanmasın diye
Paramparça Aşklar Köpekler ve İnsanlar
Utanç, Coetzee'nin okudum ilk kitabı oldu daha önce Paul Auster'le mektuplaşmalarının olduğu 'Şimdi ve Burada' kitabını okumuştum. Orada Coetzee'nin üslubu dikkatimi çekmişti iyiki de çekmiş.
Yazar, öğrencisiyle ilişkiye giren yaşlı bir öğretmenden yola çıkarak, tecavüz, ırkçılık ve hayvan barınaklarına kadar uzanan bir yelpaze sunuyor bize, fonda
Sadece anlara odaklanarak şiir gibi bir kitap yazmış Marguerite Dures.
Kitap, Lol V. Stein'nin (kahramanımız hanımefendi oluyor kendisi) nişanlısının başkasına aşık oluşuyla başlıyor, olay anının da şahidi oluyor hanımefendi ki yürek dayanmaz.
Tramvatik olaylarda insanın kendi başına gelenlere bir filmde izliyor gibi yaklaşması durumu oluyor. Havada süzülen hacimsiz bir kütle gibi duymuyor, anlamıyor ve hissedemiyorsun, tabi kafası sonradan geliyor.
Olaydan sonraki on yılda Lol'un delilikle, umursamazlık arasında gidiş gelişlerini sessizliğini, o sessizliğin ve deliliğin içinde kendi kafa karışıklığının tezatı olan cetvelle çizilmiş gibi bir hayat oluşturuşunu okuyoruz.
Lol, on yıl öncesini hiç unutmuyor, konuşmuyor da, durama aşk da diyemeyiz saplantı belki, ama daha çok merak, duygusuz bir merak, terkeden nişanlı ve diğer kadınla kafasının içinde bir yaşam kuruyor, tüm hallerini incelikle betimliyor.
Lol'e, evliliği, çocukları, kocası sanki hiç değmiyor hiçbir şeye tam temas etmiyor. Algılayamıyor.
Ta ki olayın şahidi eski bir dostuyla karşılaşana kadar.
Yazar, karşılaşmadan sonra gelişen grifit ilişkiler ağını inanılmaz güzel betimlemiş. Bizi Lol'un zihninin içine koyuyor ve anlam aramak olayları kavramaya çalışmak giderek zorlaşıyor. Bir süre sonra anlamaktan ziyade kelimelerin güzelliğine odaklandım ve rahatladım.
Lol V. Stein çok ilginç bir kadın karekter hem çok güçlü hem çok kırılgan hem tek bir an için tüm hayatını yakabilecek pervasızlıkta hem de aşırı korkak, sanırım kitabı okutan da onun bu bilinmezliği.
Severek okudum, açıkçası anlamak veya anlamamak da çok umurumda olmadı.
İhtiyar bir adam, kör bir köpek ve bir mısır fidesinden oluşan kahramanlarıyla, muazzam bir hikâye anlatmış yazar.
Kuraklığın hüküm sürdüğü ve insanların terk ettiği bir diyarda, yetmiş iki yaşında ihtiyar bir adamın, gelecek için tohum olsun istediği bir mısır fidesini yaşatmaya çalışmasının hikâyesi.
Başta pervasızca okuyordum, hatta yokluğun ve açlığın yaşlı adamı düşürdüğü bir takım durumları bile biraz empatiden yoksun okuyup geçtim.
Sonra kitap bitti ve hikaye içime oturdu. Özellikle sonlara doğru, ihtiyarın köpekle yazı tura atması meselesi açıklığa kavuştuğunda bir cam falan açıp nefes alayım dedim.
Yazarın anlatımı, kahramanlarına karşı mütevaziliği çok güzel, büyük cümleler kurmadan, dümdüz muazzam bir direniş hikayesi anlatmış.
Pelerin giymemiş bu ihtiyar adam ve kör köpeği okuduğum en afilli kahramanlardan oldular.
Alışkın olduğumuz Doppler karakteri bu kitapta birazcık değişiyor, ani karakter değişiminin bir sebebi de ikinci kitabın değil üçüncü kitabın çevrilmiş olması sanırım.
İlk kitapta ormanda inzivaya çekilip bir geyikle yaşamını sürdüren Doppler, üçüncü kitapta insan içine çıkmaya karar veriyor.
Ve olanlar oluyor.
Ormandan bilge bir adam olarak
Sevim Burak tabiri caizse çarptı beni. Şahane öyküler yazmış, cümleleri kitabın yazıldığı döneme göre cesur, yarattığı karakterler cesur.
Kullandığı yazın dili ilk başlarda zorlasada sonrasında akıp gidiyor.
Kitabın tamamına sinen bir karamsarlık var. Bir tür delilik anında bodoslama zihnindeki tüm karmaşayı aktarmış gibi, düşünceleri uçuşuyor.
Kısa kısa öykülerden oluşuyor kitap, bazı öykülerde örtüşen karakterler var.
Bir kitabı okurken ve okuduktan sonra zihni meşgul etmesini seviyorum bu kitap da yazarının peşine düşürdü beni, okuduğum ilk kitabıydı diğer kitapları da okuma listeme girdi sevdim dilini.
Değişik bir okuma deneyimi oldu bu kitap, kitabı sevip sevmediğimden çok fazla emin değilim.
Kitap aslında tarif ettiği vasatlıktan da biraz nasibini almış gibi görünüyor, yer yer eğlenceli güzel tespitleri olsada, öfkeli üslûbu, klişe tesbitleriyle sağa sola sataşma şeklinde ilerliyor.
Sınıf kinini, burjuva eleştirisini anlarım, ama bunu yaparken
