O sesler ki gün içinde, olmadık anlarda çoğalıyor, hep bir ağızdan konuşuyor, mütemadiyen yoruyorlardı ruhunu. O sesler ki derin bir yalnızlık yaşarken bile yalnız kalamamasına sebep oluyorlardı.
" Ölüm uzaktayken korkutmuyordu insanı. Ama tam karşınızda durup gözlerinizin içine baktığında, hemen kurtulmanız gereken amansız bir düşmana dönüşüyordu. "