Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.17
Efe
Efe
@EfeTutalar
27.07.20 ⚝
Ankara
566 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
İntihar etmeyeceksek içelim bari!
Adalet Ağaoğlu'nun 1974 yılında yayımlanan Bir Düğün Gecesi romanı, 1971 askeri darbesinin gölgesinde gerçekleşen bir düğünü ve bu düğüne katılan farklı siyasi görüşlerden karakterlerin iç dünyalarını anlatan etkileyici bir eserdir.
Tek bir geceyi ve tek bir mekanı (Ankara'daki Anadolu Kulübü) konu alan roman, geniş bir zaman dilimini ve farklı mekanları da içeren bir anlatı sunuyor. Geri dönüşler ve iç monologlar aracılığıyla karakterlerin geçmişleri ve gelecek kaygıları da romana dahil ediliyor.
Roman, 1970'lerin Türkiye'sindeki siyasi kutuplaşmayı ve bu kutuplaşmanın insan ilişkilerini nasıl etkilediğini ustaca tasvir ediyor. Farklı siyasi görüşlere sahip karakterler arasındaki diyaloglar ve gerilimler, dönemin atmosferini ve siyasi gerilimi net bir şekilde yansıtıyor.
Aile ve toplumsal yapıyı da mercek altına alan roman, farklı ailelerin geleneklerini, değer yargılarını ve birbirleriyle olan ilişkilerini inceliyor. Bu sayede Türkiye'nin sosyo-kültürel değişimine dair de ipuçları veriyor.
Siyasi ve toplumsal baskılar altında bireysel varoluş mücadelesi veren karakterlerin iç dünyalarını da derinlemesine inceleyen roman, özellikle Tezel karakteri ile öne çıkıyor. Kendi kimliğini ve yerini bulmaya çalışan Tezel, yaşadığı bunalımlar ve arayışları ile okurlara farklı bakış açıları sunuyor.
Kitabı tavsiye ederim.
"Fener kendi dibini aydınlatamaz. Işığını hep uzaklara yollar, kendinden fersah fersah öteye. Fenere yaklaştıkça ışık yerini gölgelere bırakır, aydınlık karanlığa evrilir."
Kesinlikle Elif Şafak'ın en iyi kitabı. Deneme olduğunu okuyunca fark ettim, bırakmayı dahi düşündüm lakin devam ettim ve iyi ki de etmişim. Kadının önemine olan değinmeleri o kadar iyi ki, herkese okumasını tavsiye ederim.
"İhtiyacımız olan şey kahramanlar değil, kahramanlara ihtiyaç duymayan bir toplum olmalı."
Sizce sevgi nedir?
"Başkalarını sevmek için önce kendinizi sevmelisiniz."
Bu kadar az okunmayı hak etmeyen bir kitap olduğu kesin.
Sevgi nedir? Sevgi emektir falan demeyin lütfen. Sizin için gerçekten ne ifade ediyor sevgi? Bendeki yeri belli zaten bu yüzden yorum yapmayacağım ama önemini ilk kez bu kitapta fark ettim. Neymiş ulan bu sevgi.
Sizce sevgi intihara kalkışan bir birey için engel olabilir mi? Bilemiyorum açıkçası. Bu kitapta da bu var. İntihar eden öğrencisinden sonra sevgi dersleri vermiş. Fazla etkileyici değil mi?
Milletimizin sevgi kavramının ne olduğu konusunda hiçbir fikri olmadığına eminim. Almış başını gidiyorum "seni seviyorum," cümleleri hepsi katiyen yalan.
O kadar özünü unuttuk ki bu duygunun, yolda gördüğümüz birine "seni seviyorum," dediğimizde hissettiğimiz o boşluk hissi ile yaşamaya devam ediyor bu boş benliğimiz. Sizin rahatlıkla söylediğiniz ve klişe bulduğunuz bu sevgi sözleri birinin hayatını etkileyebilir. Yani o kadar da klişe ve basit değilmiş değil mi?
Kısacası, sevmeye kendinizden başlayarak her şeyi tabii hak edeni sevin ve sevilin. Sadece insanları değil, bir çiçek veyahut bir yemek de olabilir bu.
Sevin, sevilin.
Okur Takip Önerileri
Sarah Jio Sonrası
"Burada yapraklar renk değiştiriyor, ve seni çok özledim."
Beğendim, abartılacak pek bir yanı yok güzeldi sadece. Aşk hikayesi, sırlar gizemler falan. Karakterimiz Anne, bir cinayete tanık olur ve üstün zekasıyla(!) bunu 70 yıl boyunca saklar. Sır gibi bir mektubun gelişi... Daha fazla spoi vermeyeyim.
Yani okumasam da pek bir şey değişmezdi, hayır asla bir kitabı "zaman kaybı" olarak değerlendiremem ki bu haddim değildir ama dediğim gibi okumasam da olurmuş. Saygısızlık olmasın diye de bitirdim. Yazar tüm kitaplarında aynı mantıkla ilerlediği için sonunu hemen tahmin edebiliyoruz.
İlk kez bir incelemeyi az tuttum çünkü dahası yok, okumak yerine gidip alıntılarına az bakınmanız yeter çünkü.
“Senin bana nasip olman şahsi hayatımın en değer biçilmez talihidir”
Her satırı aşk kokan o kitap, başlarken bu kadarını beklemiyordum ne bileyim bu denli mükemmel olabileceğini? Aşkı mükemmeldi ama daha mükemmel olanı vazgeçmemiş ve yılmamış olmasıydı. Hapis hayatı olsun yaşadığı zorluklar olsun...
Her mektubunda canım karıcığım diye başlayıp
Asıl Şeytan;
Dayanamayıp tekrar okudum, okudum dediysem de altını çizdiğim cümleleri.
Baş kahramanımız, Ömer. Onun düşüncelerini okurken kitabı yarıladığımı fark etmemiştim. Sabahattin Ali her zamanki gibi mükemmelliğini konuşturmuştu yine.
Macide'yi gördüğü gibi hissettiği farklı duyguların esiri olur, geçim sorunu bir yana düşünce farklılıkları olsun Macide ve Ömer'i ayırmak için zorluyor adeta...
Bu kitap bana çok şey kattı, konu sadece Macide ve Ömer'in aşkı değildi benim için.
Asıl sorun; geçim sıkıntısı, düzgün iletişim kurmayı becerememek, düşüncelerini aktaramamak... Asıl sorun Ömer'in içindekiydi. İçindeki o şeytana uyması en büyük sorundu.
Ömer'in içindeki şeytanın hepimizin içinde de olduğunu fark ettiğimde başımdan vurulmuşa döndüm, kötü karakter içindeki şeytan yani gerçeklik değildi. Benim için kötü karakter Macide olmuştur. Hayatını birleştirdiği adamın arkadaşı olan Bedri'yi görme hevesi ile yanan kişi kötü olmayı hak ediyordu bence. Sadece Ömer'de değil herkesin içinde bir şeytan vardı. Kitaptaki kanıt Macide olmuştur benim için.
Asıl şeytana gelirsek, arzuydu bu. Bedri ve Macide'nin Ömer'i arkasından bıçaklamasına sebep olan o duygu.
Hoş buldum.
Okuma listemin sonunda olan bu kitabı bir farklılık olsun diye hemen başladım. Okurken düşünceler içinde boğuluyor, her şeyi sorgulamaya başlıyordum.
Okurken çoğu şeyi fark ettim, yahu dedim 'bana ben gerek'. Kimseye ihtiyacım yok, ben her şeyin üstesinden kendim gelebilirim. Bana tek lazım olan meğer kendimmişim.
Kendimi bir kitap sayesinde tanımak biraz tuhaftı açıkçası lakin silkelendim, kendime olan sevgim ve saygım artı.
Kitap sizin yalnız olmadığınızı yüzünüze vuruyor, ulan tamam yalnızız da. Ben varım, bana ben gerek zaten. Kendin kendine yetersin diyor, yalnız değilsin sen varsın diyor.
Herkes düşer, herkes gider, herkes pes eder yahut ne bileyim herkes kaybeder lakin önemli olan tekrar ayağa kalkabilmektir. Ve hiçbirimizin ayağa kalkmak için kimseye ihtiyacı yok. Ben düştüysem, kalkmasını da bilirim. Çünkü benden geriye bir tek ben kalıyorum.
Ulan İstanbul.
Hiç okumadığım bu yazarı kız arkadaşım sayesinde tanıdığım için çok mutluyum. Polisiye kitaplarını her zaman severim ama bu yazar, tanıdığım hiçbir yazara benzemiyor desem yeridir. Uyandırdığı merak ve kafa karışıklığı ile büyülüyor.
Başkomiser Nevzat'ın kaybettiği karısı ve kızına olan özlemi olsun, sonrasında hayatına aldığı Evgenia olsun, favori karakterlerim olan Ali ile Zeynep'in yakınlaşmaları ve ufak atışmaları olsun... Hayatımda zevk alarak okuduğum kitapların başını çekiyor.
Cinayetleri çözmek için tarih epey bir yardım ediyor.
Ağladığım ilk kitap.
2 yıl önce okuduğum, hatırladıkça altını çizdiğim cümleleri tekrar ve tekrar okuduğum bir kitap.
Yaramazlıkları hoşuma gittiği için daha bi' severek okumuştum kitabı, sonrasında düşünce yapısı ve hayranlık duyduğum Portuga ile arkadaşlığı ile daha bi' sarılarak okudum.
Fakir bir aileye sahip olan Zeze, zengin o koca yüreğine hem şeker portakalı fidanını hem de Portuga'yı sığdırmıştı -bir de beni- .
Devamını anlatıp hüzünlenmek istemiyorum, ah Portuga...
Herkese tavsiye ederim.
Okumayı hep ertelediğim bir kitaptı ve sonunda okudum. Ahmet Batman'ın kitaplarını okuyunca çok benzer olduğunu fark ettim, 10 kitabını okusam 1 kitap okumuş gibi hissediyordum. Kitaba gelirsek, sıkıla sıkıla okuduğum lakin anlamlı cümlelerin çok olduğu bir kitap. Bir cümleyi sindiremeyip defalarca okuduğum dahi oldu. O cümleler hatırına kitabı tamamıyla okudum. Değdi mi derseniz, en sevdiğim alıntıyı aşağıya yazarak değdi demek istiyorum.
"Aşk sanki aramızdaydı ama o görmek istemiyordu.
Bazen iki kişinin kalbi aynı anda atmaz ama yine de iki kalp sesi duyulur.
Ve duyulan ikinci ses ilk atan kalbin yankısıdır…"
