“Çok ağlıyor, çünkü çok istiyor. İsteyenler ağlarlar. Gönlünden geçirenler, hayalini kuranlar, uykusu kaçanlar, aşkından yananlar, derdinden kıvrananlar, yarasından nefesi kesilenler ağlar. Bunca hale düşüp de güç yetiremeyenler ağlarlar.”
Kapıdan çıkarken son bir kez üzüm yeşili gözlerine baktım. Hiçbir sözcük hiçbir ifade , şu esnada duyduğum acıyı dindirmeye yetmezdi.Gözlerinde biriken keder içimi delip geçiyordu. Bir kere daha diyordum , bir kere daha yaşanabilse o günler… Bakışlarım , yüzünde belki de son kez dolaştı. Çelik kapı, ruhumu inciten bir sesle kapandı.