Güzel insan, sende olmayanı ne başka bir insanda ne de başka bir eşyada bulabilirsin. İnsan hangi yola çıkıyorsa çıksın, başlangıç noktası kendisi olmalıdır. İnsanın kendi içinden başlamayan herhangi bir girişim ve değişim çabası başarısızlıkla sonuçlanacaktır.
Sen kendin için bir şey yapmıyorsan kim senin için bir şeyler yapacak? Sen kendi yaralarını kendin sarmadan, kim sana yardım edebilir gerçekten? Eğer başkaları için önemli olmadığını hissediyorsan, ilkönce kendine şunu sormalısın: Ben kendim için önemli miyim?
Zorluğun Sonuna Bak;
*
— Ateş İbrahim’e Bahçe oldu.
— Kuyu Yusuf’a Saray oldu.
— Balık Yunus’a Binek oldu.
— Hastalık Eyyüb'e şifa oldu.
— Dua Zekeriya’ya Evlat Oldu.
— Harun Musa'ya yardımcı oldu.
*
(Allah İmtihan Etti Ama İhmal Etmedi!)
Hayatımın en anlamsız dönemindeyim. Ağlasam bir nedeni, gülsem bir sebebi yok. Öyle boş, öyle doluyum ki... Anlatsam anlatılmaz, içime atsam içime sığmaz. Kaçsan kaçılmaz, kalsan kalınmaz. Aslında yol o kadar yakın ki ama bir o kadar da uzak…
Bana çok yazık edildi yani bunu gözlerim dolmadan nasıl anlatabilirim bilmiyorum ama benim saf sevgime, şefkatime çok yazık edildi üstüne basıp geçildi sanki bunun incinmişliğini cümlelere nasıl dökebilirim bilmiyorum ama en derinlerimde hissediyorum
Birinin kızdığını hissedebilirim. Ama daha yakından bakarsam, korktuğunu, endişe duyduğunu, yalnız ve suçlu hissettiğini görebilirim. Kızgınlığının sadece bir dışa vurum olduğunu anlar, kızgın değil de acı çeken bir insan olduğunu fark edebilirim.
-Erich Fromm / Sevme Sanatı
İnsan yavaş yavaş erozyona uğrar. Büyük sözler, küçük tavizler, yanlış ortamlar, dünyalık zaaflar, tembellik ve rehavet gibi haller bizi sessiz ve derinden dönüştürür. Bu sürecin farkına bile varmayız çoğu kez. Çare kendimizi, çevremizi, hayatımızı düzenli aralıklarla tartmaktır.