Yetişme tarzımıza ilişkin her şey, bize, bir başkasının parçası olacağımızı; ölene kadar mutlu evlilikle korunacağımızı, destekleneceğimizi, dibe batmaktan kurtarılacağımızı söyleyip durdu.
''Artık acı hissedecek, yaşlanacak ve eninde sonunda bizler gibi öleceksin."
Yüzündeki kaygıya rağmen gülümsemekten kendimi alamadım.
"Biliyorum," dedim. "Bana cennet gibi geliyor."
Bazen üzgün insan o üzgünlüğü konuşa konuşa atıverir ağzından dışarı. Bazen öldürecek olan, konuşa konuşa cinayeti bile çıkarır içinden, kimseyi öldürmesine gerek kalmaz.
İnsan bir karış toprağı oldu mu, o toprak artık o insandır. O insanın bir parçasıdır. O insana benzer. Eğer o arazinin üzerinde yürüyorsa, o araziyi işliyorsa, o acı çekerken üzülüyor, yağmur yağdıkça seviniyorsa, o mülk o adamın kendisi olur.