ོ
‘‘ Yürümek zorundasın, soluğunu kesen her şeye rağmen bile. Çünkü yol yalnızca senin nasibin kadar biçilmiş, birileri sana eşlik edebilir ama senin adına yürüyemez, senin adına yolu tamamlayamaz. Yalnızca sen sorumlusun! Ayakkabılarını beklerken değil yürürken eskitmelisin..”
Yanında bulunduğunuzda kendinizi
kasmadan durduğunuz,
Kelimelerinizi düzenleme gereği duymadan,
İmlası, telaffuzu bozuk cümleler kurduğunuz,
Aniden gülüşlerinizi bıraktığınız,
Süzülen yaşlarınızı görmezden gelip,
Yüzünüze bakmadan omzunuza sarılan,
Saçma sapanlıklarınızı bile anlayan,
Tartışıp, bağrışıp, küsüp sonra da sizi
Özleyen Kişi var ya,
O, sizi seviyor…
O, bir dosttur,
Sol yanınızdaki "saklama kabınız"da
Tutun onu
Sıradanlaştırmayın...
ོ
Birçok kitap şu sözlerle başlar:
‘‘Yazımdaki herhangi bir hata için özür dileriz.’’
Ancak Kur'ân-ı Kerîm Âzimmüşşân şöyle başlar :
، ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَۛ فِيهِ
"bu, kendisinde şüphe olmayan kitaptır..." ﴾Bakara, 2﴿