"Yaşamı fazlasıyla sevmekten
Ve umuttan ve korkudan azat olunca
Kısa bir teşekkür ederiz
Artık hangi tanrıyaysa
Hiçbir yaşam ebediyen sürmez
Ölüler asla dirilmez
En yorgun nehir bile
Kendini bir yerde denize bırakır gider"
Algernon Charles Swinburne'e ait "The Garden of Proserpine" şiirinden bir dize.Kitabı okudu
Yeni bir cennet bulamamıştı, artık eskisini de bulamıyordu.
Hayat güzel değildi, ağzında bir tat bırakmıyordu, acıydı. Tehlikeli olan da buydu. Yaşama hasretinde olmayan bir hayat açık bir şekilde bitme yoluna girmiş olurdu.
Okur Takip Önerileri
Gittikçe insanlardan kaçar olmuştu. İnsanlara nazik davranmak gün be gün daha ağır bir yük hâline geliyordu. İnsanların varlığı onu huzursuz ediyor, onlarla konuşmaya çalışmak asabını bozuyordu. Onu rahatsız ediyorlardı ve biriyle görüşür görüşmez ondan kurtulmak için bahaneler tasarlamaya başlıyordu.
Uyku bir unutma hâliydi onun için ve uyandığı her gün üzüntüyle açıyordu gözlerini. Hayat onu kaygılarındırıyor, bunaltıyor, zaman ona eziyet ediyordu.