Bir kitabı okumayı düşünüyor
Meryem tekrar paylaştı.
Ben hasta bir adamım. Hayır, bedenim değil, ruhum hasta, beynim hasta. Bütün değerlerimi kaybettim sanki. Hiçbir şeyi umursamıyorum.
Sayfa 461 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
"Yaşamı fazlasıyla sevmekten
Ve umuttan ve korkudan azat olunca
Kısa bir teşekkür ederiz
Artık hangi tanrıyaysa
Hiçbir yaşam ebediyen sürmez
Ölüler asla dirilmez
En yorgun nehir bile
Kendini bir yerde denize bırakır gider"
Algernon Charles Swinburne'e ait "The Garden of Proserpine" şiirinden bir dize.Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
517 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
·
10 günde okudu
Yeni bir cennet bulamamıştı, artık eskisini de bulamıyordu.
Hayat güzel değildi, ağzında bir tat bırakmıyordu, acıydı. Tehlikeli olan da buydu. Yaşama hasretinde olmayan bir hayat açık bir şekilde bitme yoluna girmiş olurdu.
Gittikçe insanlardan kaçar olmuştu. İnsanlara nazik davranmak gün be gün daha ağır bir yük hâline geliyordu. İnsanların varlığı onu huzursuz ediyor, onlarla konuşmaya çalışmak asabını bozuyordu. Onu rahatsız ediyorlardı ve biriyle görüşür görüşmez ondan kurtulmak için bahaneler tasarlamaya başlıyordu.
Uyku bir unutma hâliydi onun için ve uyandığı her gün üzüntüyle açıyordu gözlerini. Hayat onu kaygılarındırıyor, bunaltıyor, zaman ona eziyet ediyordu.
Gerçekten affedecek bir şey olmadığında affetmek kolaydır.
Okuduğu binlerce kitap onlarla arasında bir yarık oluşturmuştu. Kendi kendini sürgün etmişti. Aklın büyük aleminde artık eve dönemeyeceği kadar ileri gitmişti. Öte yandan kendisi de bir insandı ve arkadaşlık kurmak için duyduğu toplumsal gereksinim doyumsuz kalmıştı.
Her şeyde hayal kırıklığına uğramıştı. Her şeye yabancılaşmıştı. Buhar birası nasıl tat vermiyorsa, eski arkadaşlıkları da tat vermiyordu artık ona. Çok uzaklaşmıştı.
O kadar ileri gitmişti ki, artık geri dönemeyecek kadar uzaktaydı.
"...Bana gelecek olursak, haklı ya da haksız olduğumu öğrenmeyle asla uğraşmam. Nihayetinde değersiz bir şey. İnsanoğlu nihai hakikati asla bilemez."
Ölümden korkmuyor, hayata dair her şeye acı ve alayla yaklaşıyordu ama yine de son atom zerreciğine kadar seviyordu hayatı.
Çevresindekileri tatmin edecek kadar uyum sağlamış ama kendisi tatmin olmamıştı.