SPOILER!!!
"Üzgünüm, Melany," dedi Descartes. "Seni koruyamadım." Dudakları hala dudaklarımdaydı. "Üzülme," dedim.
Ölümüm, onlar için en iyi şey olacaktı. Kötülük doğana kadar onları bir daha bulmayacaktı. Ben de diğer Nemesis askerleri gibi, bir amaç uğruna, onurumla ölmüş olacaktım. Descartes'in gözlerinin içine baktım. "Ruhum gölgelerin arasından parlayacak ve bu.." Devamını o getirdi. "..yaşayan her kötü şeyin sonu olacak." Göz ucuyla diğerlerine baktıktan sonra son bir kez daha kardeşime baktım. Onun sağ gözünden bir damla yaş düşerken, benim sol gözümden bir damla yaş düşmüştü. Gerçekten de birbirimizi tamamlıyorduk. Gözlerim kendiliğinden kapan- dığında ve ateşin kızıllığının yerini karanlık aldığında fısıldadım. "Onları koru."
