Yazar, bu eserinde “ birey ve toplumla ilgili her konunun üzerinde durmuş, gelenek ve görenekleri, inançları sorgulamıştır. Denemeler de insanla ilgili hemen her konu yer almaktadır. İnsana özgü tutumlar davaranışlar, tavırlar, duygular, tutarsızlıklar, hırs, kin, öfke, merhamet, mutluluk, okuma, yazma, düşünme vb yazarın ben dili ile bize aktarılır. Eser de Antik Yuna ve Roma dönemlerinden yapılan alıntılar, olaylar, küçük kıssalar, anekdotlar ve kısa anlatılara da yer vermiştir. Eser Hümanistler için önemli bir kaynak olmuş, yazar ise ortaçağın inanç kalıplarının dışına çıkmayı başaran biri olarak görülmüştür. Eserin yazıldığı tarihten bu güne kadar dört yüz yıldan fazla bir zaman geçmesine rağmen, eser hala da önemini yitirmemiştir. Sokrates’ten sonra insan üzerine eğilen en önemli kişi olarak kabul edilen Montaigne, “ bu kitabıyla Avrupa insanına özgür düşünmesini öğretmiştir.”
Her insanda bütün insan halleri vardır.” der Montaigne.
Plinius’un dediği gibi “Herkes kendisi için bir derstir; elverir ki insan kendini yakından görmesini bilsin. Benim yaptığım, bildiklerimi söylemek değil, kendimi öğrenmektir; başkasına değil kendime ders veriyorum.“
Başucu niteliğinde Zaman zaman okunması gereken bir kitap .Hangi cümleyi aklımda tutmalıyım bilemedim.Her cümlesi anlamlı ve etkileyici.
