Bahçeden kopardığı bir baş lahanayı sofraya koyan insanın basit ve saf mutluluğunu kalbim hissedebiliyorsa,keyfime diyecek yoktur,çünkü o sadece bir lahanayı değil,bütün güzel günleri,onu ektiği tatlı sabahı,suladığı o tatlı akşamları da sofraya koymuş olur,lahananın günbegün büyümesi ona haz verdiği için her şeyin tadına bir anda yeniden varır.