Meğer kimseyi sevmemişim ben hayatımda. Kendimi kandırmışım hep. Bencilce bir duyguyla sevilmeyi arzulamışım hep... sadece kendi listeme aldıklarımı sever gibi kabul etmişim dünyama. Fena aldatmışım kendimi. Büyük çelme takmışım kendime. Hiç kolay olmamıştı bununla yüzleşmek.
Sevmek insana bir amaç veriyor. Çünkü birini sevdiğinde aslında sadece onu sevmiyorsun, her şeyi seven ve her şey tarafından sevilebilecek birine dönüşüyorsun.
Aşıklara yazılmış bir dünya kanunu mudur ki vakti gelince hayal kırıklığına uğramak? Tam da en güvenli ve en huzurlu hissederken, bir zorunluluk mudur sanki aşığı bırakıp gitmeler?
‘’Bir insanın gelişmişliğini ve olgunluğunu şimdi ve burada, etki alanı içerisindeki eylemleri yapma hususunda ne kadar bilinçli ve istikrarlı bir şekilde sorumluluk duyduğunu gösterir.’’