İlginç bir karakter yaratmış Alper Canıgüz. Çok bilmiş bir cüce :) 5 yaşında Oğuz Atay, Dostoyevski ve çerez niyetine Nietzsche okuyan, anaokulunda “Kestane gürgen palamut” söylemesi beklenirken Shostakovich dinleyen absürd bir karakter. Karakteri çoğu yerde itici, sevimsiz olarak tanımlasa da sevdim ben onu. Gerçi 5 değil 15 yaşında olsaydı karakter; roman daha inandırıcı, içinde barındırdığı mizahla tatlandırılmış felsefi çıkarımlarıyla, daha derin bir kitap olabilirdi. Yine de bazı mantık hataları içeriyor olsa da, yer yer kahkaha attıran, yaptığı atıflarla yer yer düşündüren, basit yazım dili ve başarılı kurgusuyla sıkılmadan okunacak özgün bir roman olmuş.