Biliyorum ki, Tanrı kullarının ayrı ayrı değil, birlikte yaşamalarını istiyor. Bundandır ki, her birine kendi gereksinimini değil, hepsi için gerekenleri esinliyor.
Devlet bir sobadır ve yakıtı da yalnız insandır. Yakılacak insan olmazsa soba söner. Sönen, yanmayan sobanın da hiçbir yararı yoktur. Ama öte yandan bu insanlar da devlet olmadan yaşayamazlar: sobayı tutuşturan, yakan onlardır.
Kendimi her zaman iki düşünce arasında buldum:Yaşamın göründüğünden daha iyi olduğu ve daha iyi gibi göründüğünde aslında daha kötü olduğu düşünceleri.