Bu dünya henüz büyük komik Moliere çağından üç adım ileri gitmedi. Daima üstadın komedyaları tekrarlanıp duruyor. Yalnız sahnenin dekorları değişti. Tarzlar başkalaştı. İnsanin mayası hep o maya... Kötüler daha kurnazlaştı...
Her sonbaharda birbiri üzerinr dökülen ağaç yaprakları gibi insanlar da birbiri ardına toprağa yatarak son bulacaklar. Değişmez bir kanun... Niçin endişe etmeli? Şu dünyada erişilecek başka ne var? Hayat yalan.. Ölüm hakikat...