Çocuklarınız sizin çocuklarınız değildir.Onlar yaşamın kendine duyduğu özlemden olan oğulları ve kızlarıdır.Sizin aracılığınızla gelirler ama sizden değildirler,sizinle beraberdirler ama size ait değillerdir.Onlara sevginizi verebilirsiniz ama düşüncelerinizi değil,çünkü kendi düşünceleri vardır.Bedenlerini barındarabilirsiniz ama ruhlarını değil,çünkü yarının evinde barınır onların ruhları ve siz orayı düşlerinizde dahi ziyaret edemezsiniz.Onlar gibi olmaya gayret edebilirsiniz ama kendinize benzetmeye çalışmayın onları.Çünkü yaşam ne geriye doğru gider
ne de bir önceki günde kalır.