Hava açmıştı. Canı yürümek istiyordu. Daha zamanı vardı. İki elini de pantolon ceplerine soktu. Kendisini, okuldan kaçtığı günlerdeki denli özgür duydu, yani yarım yüzyıl önceleri olduğu gibi... Islık çalıyordu hiçbir melodisi olmadan, doğmaca, uydurmaca, içinden geldiği gibi ıslık çalıyordu.