Şiir
@Hasan7272
Karaktersizlik en büyük övgüdür insan doğasının. oturmuş bir kişiliğe sahip olmak, taş olmaktır, tahmin edilmektir çünkü.sudur benim doğam, daha hiçbir şey olmamış ama her şey olmaya gebedir
21 okur puanı
Nisan 2019 tarihinde katıldı
Mutluluk istiyorsan git sürünün bir parçası ol
Eğer bir insan sürekli dinden bahsediyorsa, ya malınızda ya namusunuzda ya da özgürlüğünğzde gözü vardır
Ait ve sahip olamamanın kollarında
Kabuklanmış şafaklar kemiriyorum
Okur Takip Önerileri
Torino sokaklarında kırbaçlanan bir atın boynuna sarıldı. Dev cüssesi titredi... Sarsıldı.. Ve "anne ben bir aptalım" dedi
Onbir yıl sustu...
Umut işkenceyi uzatır dedi ve tanırsını öldürmüştü...
Nietzsche
Kadın gürültüyle gelir, çünkü her kadın havaya tutulmuş bir zar gibidir.
Sürekli emzirilme isteği çocukta bile yoktur... Hele birde tanrının karanlık avuçları memeyse
Yolun düşerse birgün, yozgun yanaklarda değil saklıyım ısırılmış yanak izinde
Dünyayı yıkıntının eşiğine getirenler, sözüm ona sağlıklı olanlardır
Beraber uçmayanlar yükseleni küçüldü sanırlar
Bizi gıdıkladığınızda gülmez miyiz
Zehirlediğinizde ölmez miyiz
Aynı kışta üşüyüp aynı yazda terlemiyor muyuz
Aynı hastalığa yakalanıp, aynı ilaçlarla tedavi olmuyor muyuz
Biri size kötülük yaptığında intikam almaz mısınız
Öylese vücudundan bir kilo et istiyorum.
W. Shakespeare (venedik taciri)
Gölge
Ara sıra acı tebessümlerim de oluyordu
Mesela sen kuyumu kazarken terini silmem gibi.
Ve her şey vakitsizlikten haram oluyordu
Gölgemle gölgenin kavuştuğu yer gibi
...
Bir yaz sabahı
Bir yaz sabahı böğürtlen bahçesinde
Çocuklar takılır, çalıkuşları seke seke
Aldanır körpe canlar böğürtlenin rengine
Sevdiğim bilir misin canı hep acıyandım
Bir yaz sabahı böğürtlen bahçesinde...