Hasan Metin
@Hasmetin80
Makina teknikeri
Korkutata üniversitesi
290 okur puanı
Ağustos 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Gün o kadar berrak, o kadar ılık. Ama ben, öyle hissediyorum ki bu evlerde, bu perdelerin ardında, karanlık ruhlu insanlar gizleniyor. Onlarla yaşamak zorundayım üstelik, anlıyor musunuz?
Görüyorum ki tatlı, sevimli, yüreği sızlatacak kadar güzel biri kalkıp günah işliyor, ağır bir günah işliyor.
“Şu ana kadar kendiliğinden biten otlar gibi yaşadım. Bomboş bir çöl! Koyvermişim kendimi! Benzerlerime karşı ne bencil, ne kaygısız yaşamışım. Vakit geçmeden kendimi toplamalıyım.”
Okur Takip Önerileri
Ama insan ancak arzularına uygun, ulaşabileceği birine aşık olabilirdi. Örneğin bir heykele, bir buluta aşık olunamazdı.
“Evet, yaşayış tarzımız çok kötü. Hareket tarzımızı değiştirmemiz gerek
Genç kızlar bekaretlerini, evli kadınlarsa sadakatlerini silip atmışlardı kafalarından.
Bu öyle bir dönemdi ki gerçek ve temiz duygular, temiz aşklar, adi ve modası geçmiş şeyler diye görülüyordu. Kimseler sevmiyordu, ama herkes hayatın zevkini çıkarma susuzluğu içindeydi. Böylesine zehirlenenler tuzlu ne varsa hepsini, bağırsaklarını parçalayan ne varsa hepsini doymak bilmeden içiyorlardı.
Yeri geldiğinde olaylara ve beklentilere sırtını çevirerek gitmek, erdemli insanın felsefesi olmalı.
İnsanları tanımak istiyorsanız son sahnelerini iyi
izleyin, insanlar son anlarında gerçek yüzlerini
göstermeye bayılırlar.
Olduğumuz Gibi Değiliz, Mecbur Bırakılmış Bir Şekildeyiz
Bazen tüm evren ve düzenlerin canı cehenneme demeli.
Yaşam bazen bir şans verir, insan onu yakalamak için fazla ödlek ve kararsız davranır, bir zaman sonra masum bir boyun eğişle ah çeker.
Bazı insanlar tektir, tek yaşar, tek görmek ister hayatı.
Bazen gruplardan, kalabalıklardan daha tehlikelidir, etkilidir bu insan tipi. Kimseye verecek hesabı yoktur, riskleri sever, hatta sonucunu üstlenir, bedelini de kendi öder.
Kimseye bağımlı değildir, onu anlamak zordur, kimliğini bilmek daha zordur.
Bir kargaşanın içinde bir devamlılık yaratmaya çalışırız, değişimin kaçınılmaz olduğu zamanlarda sık sık muhafaza ettiğimiz şeylerden ders alırız, zaman geçtikçe bu çürümeyle de başa çıkmaya çalışırız, olumlu şeyleri mümkün kılarız.
Yazar ne güzel de demiş.
Korkunç bir dünyanın korkulu bir evresinde yaşıyoruz, gözlerimize bakan insanlar korkuyor, korkuyoruz. Konuşmaktan korkuyoruz, elimizdekileri kaybetmekten, görüşlerimizi söylemekten, harekete geçip iyi şeyler yapmaktan korkuyoruz. Korkularımızı yenip, gücümüzü birleştiremeyecek kadar sefil varlıklarız artık. Boy boy dikilen apartmanlar gibiyiz artık. Yan yana, dimdik, ama birbirimizi bütünleyemiyoruz, kucaklayamıyoruz.