Çocuklarınız, sizin çocuklarınız değildir.
Onlar, Hayat’ın kendine olan özleminin
oğulları ve kızlarıdır.
Onlar sizin aracılığınızla oldular,
ama sizden değil;
Ve sizle olsalar da, size ait değiller..
Onlara sevginizi verebilirsiniz ancak,
düşüncelerinizi değil;
Çünkü onların kendi düşünceleri olacaktır..
Onların bedenleri için bir yuva sunabilirsiniz;
ama ruhları için değil;
Çünkü onların ruhları,
yarın’ın evini mesken tutmuştur,
sizin rüyalarınızda bile
ziyaret edemiyeceğiniz..
Onlar gibi olmaya çalışabilirsiniz;
ama onların sizin gibi olmaları için değil..
Çünkü hayat ne geri sarar,
ne de dünde oyalanır..
Sizler, yaşayan oklar olarak
çocuklarınızı ileriye fırlatan yaylarsınız..
Halil Cibran