Ancak arada bir, aralarından biri, anlam taşıyan, bizi anlayan, bizim de anlamaya çalıştığımız, birşeyler anlatmayı denediğimiz bir kişi olur, bizim için—‘kendimiz ‘ gibi bir kişi..
Neredeler ki şimdi, bizim için bir zamanlar
yaşamsal önemi olan o ötekiler -nerelere
gittiler, nerelerde kaldılar : biz, arıyor,
soruyor muyuz onları-neyiz ki biz zaten?!-
Anılar, ve anılar, ve anılar, ve unutulmuşluklar..