Kalmadı artık arayabileceğimiz bir şey -
Yürek doymuş ve boşalmış dünya.
Sonsuz ve gizemli akışla
Kaplamakta tatlı bir ürperti her yanımızı
- Bana öyle geliyor ki, derinlerden dalgalanmakta
Hüznümüzün bir yankısı.
Ötelere yuvarlanıyorum,
Ve her acı
Günün birinde dönüşecek şehvetin dikenine.
Az zaman kaldı,
Sonra kurtulacağım,
Ve sarhoş, uzanacağım
Aşkın kucağına.
sen, geceyi benim için yaşarı ilân ettin - beni insan kıldın - ruhun ateşiyle kavur bedenimi, kavur ki, daha yüce bir düzlemde, daha bir içten seninle kaynaşayım ve ondan sonra gerdek gecesi, sonsuzluğa açılsın.
Hala yorgunları işe gitmeleri için uyandırmaktasın, ey neşeli ışık - içimi neşeli yaşamla doldurmaktasın - ama baştan çıkaramazsın beni hatıraların yosun tutmuş anıtından ayrılmam için.