Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.26
Fatma
Fatma
@Hicfarketmez
‘’On Numara Bryce’’
Sarah J. Maas’ın en sevdiğim özelliklerinden biri güçlü kadın karakterler kaleme alması. Ayrıca böyle iddialı ve hoppa kadınları da oldukça seviyorum, bu yüzden Bryce benim için tam olarak ‘’On Numara Bryce’’tı. :)
.
.
Bence yazarın kaleminin en bilinen özelliği karakterler arasında sıkça geçiş yapması, olayları detaylı ve iç içe işlemesi. Cam Şato’yu okurken sürekli karakterler arası geçişler, olayların fazla uzaması beni biraz sıkmıştı ama bu kitap 853 sayfa olmasına rağmen bu durumu hiç yaşamadım. Yine olaylar uzundu, detaylara yer verilmiş ve iç içe bir olay örgüsü vardı ama benim için oldukça akıcı ve keyifli bir maratondu. Belki de yazarın önceki kitaplarıyla bir geçmişim olması yazarın dili ve olayları ele alışına aşina olmamı sağladı. Okurken geçen hiç bir konunun çöpe atılmayacağını ve bir şekilde karşımıza sunulacağını bilerek her bir detayı dikkatle okudum. Belki yazarla ilk defa bu kitapla tanışmış olsaydım bende ‘’gereksiz uzun, olay 400 sayfada verilirdi’’ derdim ama ben kitabı oldukça beğendim. Eğer basit üslupla yazılmış, ilk 100 sayfa da sonunu tahmin edebileceğiniz kitapları okumayı seviyorsanız bence başlamayın. Fakat bir kitaptan beklentiniz kalabalık evren, kaliteli bir betimleme ve güçlü bir kurguysa seveceğinizi düşünüyorum.
.
.
Şu an kitapla ilgili en büyük soru işaretim Jesiba ve Aidas ile ilgili. Hadi Jesiba neyse de ben kedicik Aidas’ı baya bi sevdim, nolur kötü biri olmasın…
.
.
Ayrıca çevirmenle alakalı ciddi sıkıntılar olduğunu düşünüyorum, bazı kelimeler o kadar anlaşılması güç ve karışıktı ki bir kaç kez okuyup ne demek istediğini tahmin etmem gerekti.
Bir kitap okudu
Okur Takip Önerileri
8/10 puan verdi
Bu kitabı da serinin ilk kitabı gibi oldukça beğendim. Aksiyonun neredeyse tamamı son 30 sayfa içinde olsa da kitap sürükleyici ve heyecanlıydı.
İlk kitapta beni çok rahatsız eden ‘’Dante’nin kraliçesi olacağım’’ ergenliği bu kitapta yoktu ama Fallon bu kitapta da beni ergenlik noktasında şaşırtmadı. Kitabın yarısına kadar bir çok hareketi battı
Yaşadığı hayatta pişmanlıkların içinde boğulmuş; kendinden ve kedisinden başka kimsesi olmayan, hayatın ona sunduğu fırsatları değerlendirememekten dolayı pişmanlıkların içinde sıkışıp kalmış ve kendini gittikçe yalnızlaştırmış bir kadın Nora. Hayatında hiçbir şey istediği gibi gitmezken üst üste gelen talihsizliklerden sonra yaşamına son vermek istemiş fakat sonucu hiç tahmin ettiği gibi olmamıştır.
İnsan ölmeyi gerçekten ölmek istediği için mi ister? Yoksa ona ölmeyi düşündüren sebep yaşamının derin pişmanlığı mıdır? Peki insan pişmanlıklarına geri dönüp onların her birini farklı hayatlarda tekrar yaşarsa içinde bulunduğu yaşama daha sıkı sarılır mı?
Ya da tüm bunları boş verelim; yaşayamadıklarımızın pişmanlığı yalnızca başkalarının arzularına duyulan bir pişmanlıksa insan hala bunların pişmanlığını yaşar mı?
Asıl pişmanlık hayatta küçük detaylar olarak gördüğümüz şeylerin aslında bizim için büyük bir kelebek etkisi yaratacağını fark edememektir.
.
.
Bu kitabı okurken yalnızca bir kurgu gibi okursanız çok fazla etkilenmeyeceğinizi söyleyebilirim. Kitabın altında yatan psikolojik ve felsefi gerçekliği fark ederek, sindirerek, düşünerek okursanız kitap bittiğinde yaşamınıza yeni bir pencere aralayıp kendinizi sorgulamanıza neden olabilir.
Bana ‘’Veronika Ölmek İstiyor’’u hatırlatsa da ben bu kitabı oldukça sevdim.
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Okuması keyifli, akıcı ve heyecanlı bir kitaptı. Sadece Fallon’u bazı sahnelerde ‘’kendine gel!’’ diyerek sarsmak istemedim desem yalan olur.
Kitabın başından sonuna kadar ‘Dante ile evleneceğim, canım prensim’ modunda gezmesi biraz ergenceydi. Bu nasıl bir Dante tutkusudur anlamadım gitti. Yani gerçekten olaylar bu şekilde ilerlemeseydi bile Dante’nin onu kraliçesi yapacağına asla ihtimal vermedim. Ki bence ikinci kitapta Dante’nin aslında o kadar masum biri olmadığını göreceğimizi hissediyorum. Dante’nin sarayda Fallon’a yaklaşımı, prenses ile yakınlığı midemi bulandırdı. Dante’yi hiiiiçç sevmedim.
Lorcan’dan tam olarak ‘’İşte bu adam!’’ enerjisi aldım. Tüm fantastik evrenlerde olduğu gibi bunda da esas kızımızın koşulsuz güvenip, sırtını yaslayabileceği has karakter işte bu :)
Komik, eğlenceli, güçlü ve ateşli; Fallon daha ne istesin ki?
Dipnot: İkinci kitapta Dante’yi seçerse Karga Krallığına gidip onu tokatlarım :)
Kitap Alice Harikalar Diyarı’nın Kupa Kraliçesi’nin nasıl kalpsiz bir kadına dönüştüğünü anlatıyor. Bundan dolayı baştan sona kadar masalsı bir dil hakim. Okuması kolay. Kitap bence biraz durgun başlıyor. Ortalarına yaklaşırken olaylar biraz daha eğlenceli hale gelmeye başlıyor. Kitabı genel olarak beğendim ama yine de sanki kitapta bir şeyler eksikti. Kitabın duygusu bana çok az geçti. Jest’i çok sevdim bu yüzden daha fazla okumak isterdim. Kehanetin gerçekleştiği sahnede sanki Jest ana karakter değil de yan karaktermiş gibi iki sayfa da işlendi. Duygu yoğunluğu çok azdı. En fazla eleştirebileceğim nokta bu sanırım.
Cath’in çaresizliğini çevresindeki kimseyle paylaşamaması, kimsenin onu anlamayacağımı bilmesi ve bu noktaya sürüklenmesi gerçekten üzücüydü.
Benim için 10/10’luk bir kitap değildi. Kötü de değildi ama kitabı bitirince önceki duyumlarımdan dolayı beklentimi kitabın oldukça üzerinde tutmuş olduğumu fark ettim.
BA-YIL-DIM!
Kitaba gerçekten bayıldım.
Kitabı okurken kendimi o kadar o evrenin içinde buldum ki ejderhaların nefeslerini bile ensemde hissettim. Betimlere yer veren ayrıntılı dili sayesinde her şeyi gözümün önünde çok rahat canlandırdım.
Kitaba başladığımda sosyal medyada bu kadar fazla yer alması beni ‘’acaba güçlü pr ile şişirilmiş bir kitap mı?’’
Yaban çiçeği
3 kitaplık seri halinde konusuna hakim olmadan aldım. Kitapları yarıda bırakmayı sevmeyen ben, bu seriyi yarıda bırakmamak için kendimle savaş verdim. Kitapta elle tutulur bir olay örüntüsü kesinlikle yok. Aslında güzel işlenebilecek bir konu basit bir dille o kadar yavan işlenmiş ki benim için zaman kaybıydı. Betimlemeler çok çok zayıftı. Mesela 3 kitabı (yaklaşık 950 sayfa) okuduktan sonra ana karakterleri gözünde canlandır deseniz yalnızca sarışın, yeşil gözlü / kaslı, bronz tenli, kahverengi saçlı diyebilirim. Kitapta ana karakterler ve yan karakterler arasında çok fazla olaya katkısı olmayan diyalog vardı; öyle ki, günlük hayatta maruz kalsanız içiniz şişer. Ben seriyi beğenmedim. Kitabın dili ve üslubunun zayıflığı; konuları çok basit ele alması, sürekli zaman atmalaması ve kitaplarda yan karakterlerin olmasa da olur düzeyinde sönük kalması ve kurguya hiç etki etmemeleri gibi sebeplerden bu seri bana hitap etmedi.
