Kendi olarak, sana gelen
sana gereksinimi olmadan, seni isteyen
sensiz de olabilecekken, senin ile olmayı seçen
kendi olmasını, seninle olmaya bağlayan
O, işte…
Ben alışılmamış bir insanım biliyorum
Bir karanlıktır ben de pırıl pırıl zamanlar
Mağrur kalbim her yerde asi ve yalnız
Neyleyim umduğum gibi çıkmadı insanlar
parasızlık açlık gurur, parasızlık açlık gurur, parasızlık açlık gurur döngüsünün bende anksiyeteye sebep olduğu bir roman. Çoğu zaman bir kitap okuduğumun idrakiyle yazarın saçmaladığı hissine kapılsam da aslında karakterin açlıktan zihninin bulandığını bedeninin acı çektiğini bu ıstıraba ruhundakinin de eklendiğini kendime sık sık hatırlattım ve durumu kabullenip kitabı sabır ve tahammül içinde bitirdim.