"Seni düşünmek güzel şey, ümitli şey
Dünyanın en güzel sesinden
En güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey
Fakat artık ümit yetmiyor bana,
Ben artık şarkı dinlemek değil
Şarkı söylemek istiyorum…
NAZIM HİKMET
yaşadığım bir aydınlanmadan bahs etmek istiyorum insanlar inançları ile hayatta kalırlar inancını yitirmişsen aslında yaşamıyorsundur bu inanç yalnızca dinsel boyutta sınırlandırılmamalıdır bana göre inanç bizi hayata bağlayan temel kolonlardan biridir yani o kolon yıkılırsa sizde yıkılırsınız ölmezsiniz tabi de yaşayamazsınız yaşamakla hayatta olmak bana göre birbirine karıştırılmaması gereken iki kavramdır insanlar yaşarken hayattadır ancak hayattayken yaşayan insanlarının sayısı azınlıktadır
Karanlık kuytu bir sokaktayım . Ucu bucağı olmayan bomboş bir sokak. Nedensizce yürüyorum, rüzgar esiyor sonra o rüzgar sert bir soğuğa yerini bırakıyor . Kimi zaman yağmur yağıyor kimi zaman kimi zaman da kar ama ben hiç aldırış etmefen yürüyorum hâla o uzu bucağı görünmeyen sokakta . Attığım her adım daha da ağırlaştırıyor bedenimi , tökezliyorum. Sokağın sonunun olduğuna ve benim o sona ulaşabileceğime olan inancım sonlanıyor. Oturuyorum öylece sokağın ortasında , ruhum havada asılmışçasına bekliyorum o sokakta ...
( devamını isterseniz belitmeniz yeterli )