Nietzsche'nin gözleri Breuer'e değil daha çok içeriye odaklanmıştı, adeta kendi içindeki bir metni okuyor gibiydi. "Ondan başka hiçbir kadının bana dokunmadığını biliyor musunuz? Hiç sevilmediğimi, hiç dokunulmadığımı? Tama- men gözlerden uzak bir yaşam sürmenin nasıl bir şey oldu- ğunu biliyor musunuz? Kimseyle tek kelime etmediğim günler çoktur, yalnızca belki bir iki defa Gasthaus sahibine 'Guten Morgen' ve 'Guten Abend' dediğim olur. Evet Josef, 'Yer yok, yurt yok' sözlerinin anlamını doğru yorumladınız. Ben hiçbir yere ait değilim. Evim yok, her gün konuşabile- ceğim arkadaş grubum yok, bana ait bir şeylerle dolu bir dolabım yok, aile ocağım yok. Hatta vatanım bile yok, zira Alman vatandaşlığından çıktım ama hiçbir yerde, İsviçre pasaportu alabilecek kadar uzun kalamıyorum."