“Şu anda,sana güzel bir söz söyleyebilmek için,on bin kitap okumuş olmayı isterdim.”dedi;Gene de az gelişmiş bir cümle söylemeden içim rahat etmeyecek;seni tanıdığama çok sevindim kendi çapımda”…
Yatağımın karşısında bir pencere var.odamın duvarları bomboş.Nasıl yaşadım on yıl bu evde?bir gün bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden?ben ne yaptım ? Kimse de uyarmadı beni . Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım.