Dresuar
@Kahvetulikbal
اتیلا باران جان چلبی
independent.academia.edu/rumimevlevi18
youtu.be/wVzfOgJFUIo
6 kütüphaneci puanı
939 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Tevfik Fikret’in lisanına ve şiirine benim neslimden ilk aksülamele ben cüret ettim; mâmâfih onun aleyhinde yazmayan ve ona hürmet eden, onu ilk mürşit gibi telakkî eden bir fert oldum. Galiba beni bilhassa bunun için sevdi.
Sayfa 6
Bir bomba… Bir duman… Türk edebiyatında böyle başlayan şiir yoktur. Bu “bir bomba” Abdülhamit’e atılan bombadan da müthiş: Divan edebiyatının bütün köhne gelenekleri bu bomba ile yıkıldı! Fikret olmasaydı neler olmazdı, biliyor musunuz? Bir tanesini söyliyeyim: Yahya Kemal olmazdı!
Sayfa 16
Okur Takip Önerileri
Onu sadece Edebiyat-ı Cedîde’nin bir sembolü sayanlar bile, Ahmet Cemil tipinin o devirdeki okurlara neden o kadar tesir ettiğine kolay kolay cevap verememişlerdir.
Hele acıklı hikâyesinin sonunda, onun, anası ile beraber, gurbete gidişindeki hüzünlü saat ne kadar gözleri yaşartmıştı.
Sayfa 137
Batılı hikâyenin, batılı romanın babasıydı o. Hâlâ da öyledir. Geçen altmış yıl, onun çapında bir hikâye ve roman mimarı yetiştirmedi.
Halit Ziya Bey, yalnız yazı hayatımızda bir çığır açmakla kalmamıştır. O, cemiyet hayatımızda da bir çağ açtı: Aşk-ı Memnu’un Nihal’leri, Bihter’leri, onun kalemiyle kadınsız dünyamıza doldular.
Büyük romancımız da, tıpkı büyük Hâmid’imiz gibi kavgasız yaşamıştır: Düşmanlarını sözlerle değil, ciltlerle taşladı!
Sayfa 12
Ahmet Rasim’in en sevdiğim özelliklerinden biri halkçılığı idi. Halit Ziya Uşaklıgil nasıl arkasından Saffet Nezihi’lere, İzzet Melih’lere yol açmışsa, Ahmet Rasim ve Hüseyin Rahmi de, Sermet Muhtar’ların, Osman Cemal’lerin, Orhan Kemal’lerin, Adnan Veli’lerin yani halkla övür olmuş yazarların yolunu açmışlardı. Ahmet Rasim, halkı anlatırken, bu halkın içine kendi de katılırdı. Agâh Sırrı Levent’in çok isabetli teşhisi ile, “Doğrudan doğruya kendisinden söz ettiği yazılarında bile Ahmet Rasim yine kalabalığın içinde” idi.
Sayfa 240
Abdülhak Hamit Bey, bir saltanatın şairi, eserleri Dolmabahçe Sarayı gibi bir şey. Süs,
yaldız ve lisan azameti…… Osmanlı lisanının tasarrufunda eserler…… Osmanlı lisanı ile
bakî veya onunla ifna olacak eserler. Bu eserler öztürkçeleştirildiği gün buhar gibi yok
oluverir.
Zira Abdülhak Hamid, bir Şeyh Galib olmadığı gibi, bir Yunus Emre de hiç değil, hattâ bir
Yahya Kemal de değil.
Abdülhak Hamid Bey’in eserleri Osmanlıca yaşadığı kadar ancak yaşayacaklardır. Halbuki, Osmanlıcayı yok etmek isteyen Dil Kurultayının, Dolmabahçe toplantılarına, Abdülhak Hamid Bey ne büyük bir zevkle giderdi.
Ve orada, kurultayda, kendi lisanı olan ve bütün şöhretini borçlu olduğu Osmanlıcayı, tek bir defa bile müdafaa etmiş değildir
Sayfa 40
Eğer Hamit, gücünün nereye uzandığını kestirip de Finten’i, Eşber’i ve benzerlerini yazmak yoluna gitmeseydi, bugün, çok daha değişik bir üne kavuşmuş olabilirdi. Bu sözlerle Hamit’in güçsüz bir sanatçı olduğunu ileri sürmek istemiyorum. Makber’de olduğu gibi konunun üstesinden gelebildiği vakitler Hamit pırıl pırıl mısralar dizebilmiştir. Ama Eşber ve benzerleri öyle konulardır ki bir şairin bu konuları bütünüyle kavraması ve tökezlenmeden işleyebilmesi bir hayli imkansızdır.
Sayfa 40 - İstanbul, Yeditepe Yayınları, 1955
Meşrutiyet, ilk zamanlarda edebiyatımıza daha fazla bir parlaklık verememişti. Abdülhak Hamit yine aynı üstatlık mevkiini muhafaza ediyordu.
Sayfa 62
İlk telif ücretinizi nereden aldınız?
Ne kadar?
Kaleminiz sizi geçindirebiliyor mu?
Esas mesleğiniz nedir?
*****
Şiirden ilk telif ücretimi bana Sanat ve Edebiyat Gazetesi (1947) verdi.
Barbaros Meydanı şiirime 10 lira gönderdi.
Bizde kalemiyle geçinebilen şair var mı?
Esas mesleğim edebiyat öğretmenliğidir.
-Behçet Necatigil
1942-1945 yıllarında kitaplar ne kadar basılıyordu?
Kanaat Kitabevi ortalama 2-3 bin basıyormuş. Bugünden pek farklı değil...
Kaynak:
Alpay Kabacalı, Türkiye'de Yazarın Kazancı
Vicdanlı insanlar dünyanın siyonist düşüncenin işgali altında olduğunu düşünüyor ama vicdansızlar sadece Gazze'nin siyonist işgali altında olduğunu düşünüyor.