Emre can bulut
@Kaptan_magara_adami
Sabitlenmiş gönderi
Ona baktıkça yalnızlık çeken ruhum az da olsa rahatlıyordu.
Geçen günleri bir daha geri getirmek mümkün değildi ve sadece hatıralar, iki insanı birbirine bağlayacak kadar kuvvetli değildi.
Sayfa 188Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Dışarıda ağaçların yapraklarını oynatarak esen bir sonbahar rüzgarı, bu ölüme mâhkum yaprakları henüz koparamıyordu.
Bu minimini yeşil mevcudiyetler bile içlerinde bu kadar kuvvetli bir mücadele ve mukavemet kabiliyeti taşırlarken, kendisinin karanlık düşüncelere dalması doğru olmazdı.
Sayfa 186Kitabı okudu
Hayat bu derece manasız ve insan dünyaya boş durmak için gelmiş olamazdı.
Sayfa 161Kitabı okudu
İnsan dediğin mahluk hiçbir şeyi değiştiremez.
Sayfa 160Kitabı okudu
Kendinde her şeyi yapabilecek kuvveti görmek, sonra yapılacak hiçbir şey bulamamak... Tükenmek bilmez bir sabırla bir meçhulü beklemek...
Sayfa 156Kitabı okudu
Konuşmaya ne lüzum vardı? Bütün güzel laflardan ve hoş insanlardan sıkılan bu mahlukları, birbirlerinin sessiz mevcudiyeti, yorgunluk verecek kadar doyuruyordu.
Sayfa 154Kitabı okudu
Neydi bu mavi göğe veya sevgili bir yüze bakmayı zevk olmaktan çıkaran hisler ve üzüntüler.
Sayfa 83Kitabı okudu
Âlem yine ol âlem, devrân yine ol devrân.
Sayfa 82Kitabı okudu
Cihan şimdi bana beytü'l-hazendir.
Sayfa 34Kitabı okudu
Ebna-yı dehr her hünere aferin verir
Ya Rab bu aferin ne tükenmez hazinedir.
Sayfa 17Kitabı okudu
Emre can bulut tekrar paylaştı.
Birbirimizi anladığımız için mi hiç konuşmuyorduk?
Sayfa 2Kitabı okudu
Sıkıntının ete kemiğe bürünmüş haliymişim gibi durdum.
Sayfa 44Kitabı okudu
Zihnim bir velvele içinde.
Sayfa 43Kitabı okudu
Herkesin olduğu gibi benimde özlediğim, meylettiğim, cazibesine kapıldığım vardır.
İlk sevdiğim varlıktan başlarım.
Kalbimin ondan kazandığı hicran yarası acı, derin bir sızıyı takiben açılır.
Sayfa 39Kitabı okudu