Deniz Yaman
@KaraKupa
Herkesi her şeyi aşabilir insan . Doğru olan insanla ...
Kocaeli
İzmit, 18 Kasım
8 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
Böyle olmasını istemezdim ama hep olurdu. Dünyanın bütün Kızılderilileri yenilir, Spartaküs kaybeder, gün batarken sararır, kuşlar döner, Sadri Alışık denilen hergele, her filminde ağlardı. O ağladıkça ben de ağlardım. Nedenimi bilmez ağlardım. Ağladıkça Sadri'ye kıl kapar gıcık olurdum. Üçüncü şahıs olarak kalışına, hep gidici kadınları sevişine, bu gidiciliklerin bir mecburiyet gibi duruşuna, Sadri'nin bu mecburiyetlere, giden kişinin özgürlüğü olarak bakıp, ona ihanet etmemek için kendine ihanet edişine.
İnsan bir öfke anında arkadaşını; bir buhran dakikasında kendini öldürebildiği gibi, aşk denen hastalığın şiddetlendiği bir sırada da istikbalini, halini, mazisini, her şeyini feda edebilir...
Bir şey noksandı, fakat bu neydi? Evden çıktıktan sonra bir şey unuttuğunu fark ederek duraklayan, fakat unuttuğunun ne olduğunu bir türlü bulamayarak hafızasını ve ceplerini araştıran, nihayet, ümidini kesince, aklı geride, ileri gitmek istemeyen adımlarla yoluna devam eden bir insan gibi üzüntülüydüm.
Okur Takip Önerileri
Yüreğine acı korkusunun, acının kendisinden de kötü bir şey olduğunu söyle. Düşlerinin peşinde olduğu sürece hiçbir yürek acı çekmez...
Sana şöyle söylemek istiyorum: Gelme. Bir gün gerçekten ihtiyacım olduğunda ve senden gelmeni istediğimde, hemen geleceğin umudu kalsın bende ama şimdi gelmesen daha iyi çünkü yine gitmek zorunda kalacaksın.
Şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum. Ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi bu. Acı, insanın birlikte ölmesi gereken şeydi. Kollarda, başta en ufak güç bırakmayan, yastıkta kafayı bir yandan öbür yana çevirme cesaretini bile yok eden şeydi.
...gerçek cesaretin ne olduğunu görmeni istiyordum, gerçek cesaretin eli tüfekli bir adamla ilgisi olmadığını. Daha başlamadan yenildiğini bile bile başlamak ve her ne pahasına olursa olsun sonuna kadar devam etmek olduğunu. Nadiren de olsa bazen kazanırsın.
Camus diyor ki; “İnsanlar gösterdiğiniz nedenlere, içtenliğinize ve acılarınızın ağırlığına ancak siz öldüğünüzde inanırlar. Hayatta olduğunuz sürece durumunuz kuşkuludur.” Oğuz Atay bunun için isyan etti; “Beni hemen anlamalısın ben kitap değilim, yaşarken anlaşılmaya mecburum."
“ölmüş olan biri artık hiçbir şey istemez, sevilmeyi de, kendisine acınmasını da, teselli edilmeyi de istemez.”
Yapacak hiçbir şey yoksa , uzun bir yola güzel müziklere ve hatıralara ihtiyacın vardır.
Hayat sizi her şekilde üzecektir elbet. Yapmanız gereken buna değecek kararlar vermek.
Hiçbir şiir ilgimi çekmiyor artık. Ben en güzel şiiri yaşamış biriyim .
Teoman’ın “ Benim de zaten hiç gücüm yok, yüzüm yok, hiç umudum yok. Ama bil ki farklı bir hayaldi, işkenceydi bazen, bazen çok güzeldi. Ama anlıyorum sesinden kurtulmuşsun sen. Nokta konmuş, bitmiş en güzel hikayem. “ dediği yerdeyim.
Göğe çıkıp yıldızların ışıltısına ulaşmak yerine, şimdi üzerinde uyuduğumuz toprağın içine girmeyi hayal etmemiz doğru muydu?
'' Bu dünyada olduğun için teşekkürler; baştan ona bakıp da,
senin içinde bulunabileceğini düşünemezdim. ''
Ah Milena ; gece çöktü yine boş bir karanlıkta boş bir beyaz kağıdı öpmek aynı şey sanki ama yanlızlığada alıştım karanlığada ...
Yanımda yürüyordun Milena, bir düşünsene, yanımda yürümüştün.
690 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
İnsanı iyileştiren insandır yine, tıpkı insana acı verenin sadece insan olması gibi.