Snellman bu sabır saplantısına bozuluyor,her iki tarafada kızıyordu.kendileri için tüm özgürlükleri,kolaylıkları ve zenginliği isteyen,halka ise en ağır yoksunluklara katlanmanın gerekli olduğunu öneren üst sınıflara kızgındı.Dayatılan bu mecburiyete hoşgörü gösterdikleri için kitlelerede ofkeliydi,halkın düşünce uyuşukluğuna,yoksunluklara ve adaletsizliklere,maddi ve manevi sefalete alışıp razı olmalarına kızıyordu.